์NC ร้ายกลายรัก ๐๑ กำราบจอมพยศ

            “อย่านะ ปล่อย! อย่ามายุ่ง!” มือบางพยายามปัดป่ายคีมล็อคขนาดใหญ่ที่จับบริเวณต้นแขนของตัวเองไม่ยอมปล่อย ลากเขามาจนถึงลานจอดรถเปลี่ยวไร้ผู้คนรถยนต์คันใหญ่คุ้นตาที่วิ่งเข้าออกบ้านเขาบ่อย ๆ จอดอยู่ตรงนั้น ไม่นานร่างขาวถูกจับโยนลงเบาะหลังตามด้วยร่างสูงที่ทาบทับตัวเองลงมาไม่เว้นโอกาสให้อีกคนได้ถอยหนี จินยองพยายามเรียกสติที่เหลืออยู่จากที่โดนเผาผลาญด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์รวบรวมแรงที่มีผลักอีกคนออกแต่ก็เพียงแค่ทำให้แจบอมขยับเล็กน้อยไม่สามารถทำให้ร่างสูงหลุดออกจากตัวได้ แจบอมจับแขนทั้งสองข้างของอีกคนขึ้นด้วยมือเดียวชูเหนือศีรษะ ประทับริมฝีปากหนาลงบนกลีบปากสวยอิ่มที่พยายามเม้นปากไม่ให้อีกคนรุกล้ำเข้ามาได้ นั่นก็ทำให้แจบอมหัวเสียไม่น้อยใช้มืออีกข้างหนึ่งที่ว่างอยู่บีบแก้มสวยจนใบหน้าน้อย ๆ เบ้ออกรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่อีกคนกำลังทำ

                ไม่นานริมฝีปากบางอ้าออกตามแรงบีบของอีกคนยังไม่ทันตั้งตัวลิ้นร้อยปาดเข้ารุกล้ำฉกชิมความหวานอย่างตะกุมตะกามด้วยความอยากเอาชนะเพียงไม่นานเขากลับไม่สามารถถอนจากริมฝีปากหวาน ๆ นี้ได้เลย แจบอมยังคงต้องการอีก ในตอนนี้เขาแทบไม่อยากละสายตาจากใบหน้าหวานที่พยายามร้องห้ามเขาทั้งที่ตอนนี้โรยแรงไปมาก มือหนาข้างที่ว่างยังคงปลดเปลื้องอาภรณ์น้อยชิ้นตัวบางของอีกคน ผ่านไปไม่ได้นานนักท่อนบนเปลือยเปล่าหน้าอกและหน้าท้องขาวแบนราบปรากฏสู่สายตาเขา ดวงตาเรียวดุจ้องมองอีกคนที่พยายามพยุงตัวขึ้นนั่งหลังจากที่เขาปล่อยมือทั้งสองให้เป็นอิสระ จินยองยกมือดันแผ่นอกอีกคนให้ถอยห่างเพราะแจบอมทับท่อนล่างของตนเองไว้อยู่

                “อย่านะ พี่จะทำอะไรน่ะ” จินยองเห็นท่าไม่ดีเมื่อแจบอมกำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนเองบ้าง ร่างน้อยทั้งดิ้นทั้งร้องขอความช่วยเหลือแต่ดูเหมือนว่าจะเปล่าประโยชน์ ไม่นานนักแจบอมก็ทาบทับตัวเองราบไปกับคนตัวบางอีกหน น้ำหนักทิ้งลงทำเอาแผ่นหลังเปลือยเปล่าของจินยองสัมผัสกับเบาะหนังเย็นชืดอีกครั้ง ใบหน้าดุฝังจมูกลงบริเวณซอกคอขาวสูดดมความหอมของกลิ่นเนื้อเนียน ซึ่งแจบอมอยากจะสัมผัสมันทุกตางรางนิ้วบนตัวปาร์ค จินยอง ทักทายกับทุกอณูขุมขนที่ตอนนี้ลุกชันเพราะสัมผัสแปลกใหม่ที่เพิ่งเคยได้รับ ใบหูน่ารักแดงกล่ำไม่รู้เพราะว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือสัมผัสของแจบอมแต่นั่นก็ทำให้คนที่อยากครอบครองอดเข้าไปหยอกล้อกันมันไม่ได้เลย แจบอมเลื่อนต่ำมาจนถึงจุดรวมเส้นประสาทครองมันด้วยริมฝีปากหนาก่อนจะดูดดึงเคล้าคลอกับมันอย่างคนอยากทำความรู้จัก เข้าทำความรู้จักกับทุกส่วนบนตัวร่างบางไม่ลดละ กางเกงหนังรัดรูปสีดำถูกร่นลงถอดออกแม้จินยองจะพยายามขืนตัวเอาไว้แต่แรงคนเมาหรือจะสู้คนมีสติครบถ้วนได้ อย่าว่าแต่ตอนนี้เลยถึงตอนที่จินยองมีสติสมบูรณ์เขาก็สู้แรงอีกคนไม่ได้อยู่ดี มันน่าหงุดหงิดนักกับรูปร่างของตัวเองที่ดูอ้อนแอ้นเมื่อเทียบกับอีกคน

                เสียงอื้ออึงในลำคอคล้ายคนรำคาญเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นเสียงหวานกระเส่าโดยไม่รู้ตัว มันหนักอึ้งที่ศีรษะแต่ก็เบาหวิวบริเวณถูกสัมผัสแจบอมลากลิ้นไปตามแผ่นอกขาวเนียนแทบทุกตารางนิ้วบนตัวปาร์คจินยองถูกครอบครองไปหมดเพิ่มการแต่งแต้มด้วยรอยสีจางดูน่ามอง

                “ยะ อย่านะ ฮึก...พี่ อึก” ยอดอกสีหวานถูกครอบครองอีกครั้ง แจบอมปั่นป่วนอารมณ์คนเมาเสียจนอ่อนระทวยไปทั้งตัว เขามีสติครบถ้วนดีก็จริง รู้ว่าที่ทำอยู่มันผิด นอกเหนือจากการอยากเอาชนะยังมีอารมณ์ดิบ และความปรารถนาที่ซ่อนอยู่และคนที่ทำให้มันระเบิดออกมาตนเหตุทั้งหมดก็คือ ปาร์ค จินยอง

                ต้องรับผิดชอบ... จินยองต้องรับผิดชอบที่ทำให้เขาควบคุมอารมณ์ในส่วนนี้ที่เก็บกักไว้มานานไม่อยู่ ในเมื่อทำให้มันเกิดขึ้นก็ต้องรับผลกรรมไป

                “ไม่เลวนี่...ถึงว่าล่ะมีแต่ผู้ชายอยากเข้าหา” คนตัวใหญ่พูดพลางปลดเข็มขัดหนังของตัวเองออกร่นกางเกงยีนขาวยาวแฟชั่นนิยามลงมาจนถึงหัวเขาให้พอขยับสะดวก “แต่ต่อไปไม่ต้องแล้วนะ ถ้าอยากมากก็นอนรออยู่บ้าน ฉันจะเข้าไปช่วยเอง”

                “ไม่!!” อาภรณ์ชิ้นสุดท้ายบนตัวร่างบางหลุดออกมือเรียวพยายามยกขึ้นมาปิดบัง กอดตัวเองถดถอยร่างกายจนแผ่นหลังชิดประตูอีกข้าง มือน้อยเอื้อมพยายามจะเปิดประตูเพื่อหนีลงจากรถ คิดเพียงอย่างเดียวว่าอย่างไรเสียก็ต้องหนีจากผู้ชายคนนี้ให้ได้ไม่อย่างนั้นคงจะไม่รอดจากเงื้อมือของอีกคน แต่ดูเหมือนว่าแจบอมจะเดาความคิดของอีกคนถูก มือหนาจัดขาเรียวแล้วดึงเข้าหาตัวเองทำให้ร่างกายของจินยองออกห่างจากประตูรถดันหัวเขาให้ชิดกับหน้าอกขาว จินยองจึงต้องเปลี่ยนความคิดที่จะเอื้อมมือไปเปิดประตูมาผลักอีกคนและปกปิดร่างกายแทน “อย่านะ พี่แจบอม...ฮือ ปล่อยนะ อย่าทำ...”

                ไม่ฟังแม้แต่เสียงค้านแจบอมเอื้อมกอบกุมแกนกายคนตัวบางรูดรั้งขึ้นลงตามจังหวะจนคนใต้ร่างผวาตัวเองมือที่ผลักหน้าอกเปลี่ยนเป็นจิกลงบนหัวไหล่หนา ดวงตาเรียวจับจ้องเครื่องเพศอีกคนอย่างพอใจก่อน

                “อะ...อ้า!!!” เสียงหวานร้องออกมาสุดเสียงพร้อมกับปล่อยคราบความปรารถนาออกมา ร่างกายสั่นเทิ้มเหนื่อยอ่อนเหลือเกินแต่แจบอมก็ยังไม่หยุด น้ำสีขาวขุ่นเปรอะเปื้อนเต็มมือหนาและมันถูกย้ายที่ไปยังช่องทางรักใกล้ๆเพื่อทำการสร้างความคุ้นชิน

                “หึ” ทันทีที่นิ้วหนึ่งเข้าไปในช่องทางแจบอมครางเสียงต่ำออกมาด้วยความกำหนัด เมื่อช่องทางรักคับแคบบีบรัดนิ้วของเขาเสียจนเลือดแทบไม่เดิน

                “มะ ไม่! เจ็บ อย่า อือ...อึก” เสียงจินยองร้องห้ามแต่ตอนนี้แจบอมไม่สามารถทำตามที่อีกคนบอกได้แล้วจริง ๆ ความอดทนที่มีหมดลงแจบอมย้ายสะโพกตัวเองประกบแนบแน่นกับก้มกลมก่อนจะค่อยแทรกความใหญ่โตเข้ามาภายใน แจบอมกดสะโพกตัวเองเข้าไปเรื่อยๆและลากยาวทำท่าจะถอยห่างแต่ไม่นานก็สวนสะโพกเข้ามาในทีเดียวจนสุด จินยองพูดไม่ออกกับความเจ็บจุกที่และรู้แล้วว่าตอนนี้ตัวเองกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่หลีกหนีไม่ได้อีกต่อไป “ฮึก...พี่แจบอม”

                น้ำเสียงแผ่วเบาที่เรียกชื่อเขาทำเส้นอดทนบางๆเส้นสุดท้ายขาดสะบั้นแจบอมโน้มตัวลง กดยกสะโพกตัวเองขึ้นอยู่แบบนั้นจนสามารถขยับได้ ใบหน้าเรียวดุกัดฟันแน่นกับความคับแคบจนแทบหายใจไม่ออกที่ตนกำลังเผชิญ ความคับแคบของของพื้นที่กับคนสองคนที่เบียดเสียดร่างกายเข้าหากันไม่ลดละ หากมีใครผ่านไปมาคงจะสังเกตได้ถึงแรงสั่นสะเทือนของรถห้าประตูคันโต

                “อึก อา” เสียงหวาดหลุดออกจากริมฝีปากบางเมื่อแจบอมส่งสิ่งใหญ่โตเข้ามาในตัว พร้อม ๆ กับหยอกล้อแกนกายของตนปลุกปั่นอารมณ์ให้คนใต้ร่างเคลิบเคลิ้มตาม แต่แล้วไฟจากรถยนต์อีกคันที่แล่นมาจอดข้าง ๆ ก็ทำให้ทั้งคู่ต้องหยุดกิจกรรมที่ทำอยู่ชั่วครู่เพื่อรอให้คนในรถเดินออกไป แจบอมมองดวงตากลมที่ฉ่ำแดงไปด้วยน้ำตาใบหวานหลับตากัดฟันแน่นมือน้อย ๆ ยังคงยันอกอีกคนให้ออกห่าง

                “อยู่เฉย ๆ อยากเล่นหนังสดให้คนอื่นดูหรือไง” เสียงเข้มขู่เข็นอีกคนให้ยอมจำนน ตอนนี้จินยองได้แต่ตอนนี้จังหวะหัวใจเต้นถี่ตื่นเต้นกับสถานการณ์ที่ได้เจอ เจ้าของรถคันข้าง ๆ ยังคงยืนคุยสูบบุหรี่กับเพื่อนฝูงคุยกันสนุกสนานอยู่ข้างรถ มันยิ่งทำให้คนทั้งคู่เก็บกดอารมณ์แทบระเบิด

                “ฮึ่ม!” ช่องทางรักทวีคูณรัดแน่นขึ้นบ่งบอกได้ดีว่าคนใต้ร่างตื่นเต้นกับเหตุการณ์นี้แค่ไหน

                “อะ เอาออกไป” เสียงหวานสั่นเครือบอกออกไปหากยังอยู่ในสถานการณ์แบบนี้อยู่ทั้งคู่ต้องขาดใจตายแน่ ๆ มือบางยกมือดันคนตัวโตอีกครั้ง พยศพาตัวเองออกจากกิจกรรมอีกหน “อ๊ะ!!!”

                หากแต่ว่าแจบอมก็มีวิธีจัดการปราบพยศอีกคนจนสั่นผวาดึงคว้าต้นคอของเขาไว้ แจบอมสั่งสอนอีกคนโดยการขยับสะโพกออกจากช่องทางเกือบสุดแล้วขยับเข้าอย่างรวดเร็ว ทำเอาจินยองหน่วงจุกจนไม่กล้าโวยวายอีก คนตัวโตไม่อยากให้สิ่งที่ทำอยู่ขาดตอนจึงค่อย ๆ ขยับสะโพกเนิบช้าเล็กน้อย ผ่อนคลายความตึงเครียดและคับแคบของพื้นที่ทั้งในตัวและนอกตัว

                ตอนนี้จินยองไม่สามารถขัดขืนใด ๆ ได้อีกแล้ว เพราะรู้ดีว่าตัวเองจะต้องโดนอะไร ก็ได้แต่ภาวนาให้มันจบสิ้นลงเร็ว ๆ ผ่านไปชั่วขณะหนึ่งกลุ่มคนเจ้าของรถคันข้าง ๆ ก็ได้เดินเข้าคลับกันไป แจบอมก้มลงซุกไซร้และเริ่มขยับเร่งจังหวะอีกครั้ง คราวนี้สาบานเลยว่าจะไม่มีการหยุดไม่ว่าจะมีอะไรมาขัดขวางทั้งสิ้น แจบอมเร่งจังหวะไปพร้อมกับใช้ริมฝีปากโลมเลียดูดดึงผิวเนียนขาวจนเป็นรอยแดงไปทั้งตัว

                “อึก อ่า...อา” เสียงหวานปลุกอารมณ์ดิบในตัวขึ้นมาอีกระลอก

                “จินยอง! ฮึ่ม!” เสียงครางต่ำในลำคอของแจบอมบ่งบอกความต้องการที่ใกล้ปลดปล่อย สะโพกขยับถี่และแรงขึ้นจนร่างน้อยสั่นคลอนไปทั้งตัว

                “อะ อา อ้า!!!!” ร่างของจินยองกระตุกสั่นผวาปลดปล่อยน้ำรักเปรอะเปื้อนหน้าท้องตนเองและอีกคน แจบอมเร่งจังหวะการขยับสะโพกให้ถี่ขึ้นกว่าเดิม

                “ฮึ่ม...อา!!!!” เสียงครางต่ำพร้อมกับปลดปล่อยความต้องการออกมาทุกหยาดหยด แจบอมยังคงอยู่ไม่ขยับไปไหนแม้จะเสร็จสิ้นไปแล้วหนึ่งยกก็ตาม

                “ออกไปได้แล้ว” ลมหายใจขาดตอนเล็กน้อง เสียงหอบระคนการหายใจของร่างบางดูน่าสงสารในสายตาของใคร ๆ แต่แจบอมว่ามันน่าย่ำยีจนเขาไม่สามารถปล่อยอีกคนไปได้ แกนกลายภายในช่องทางรักตื่นตัวอีกครั้งดวงตากลมเบิกตากว้างใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดผลักอีกคนออกแต่หากว่ามันเปล่าประโยชน์

                “ก็บอกแล้วไง...ว่าคืนนี้ฉันจะทำให้นายไม่ต้องไปหาผู้ชายคนไหนอีกเลย” ครั้งแรกเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น ส่วนจุดสิ้นสุดจะอยู่ตรงไหน อิมแจบอมจะเป็นคนกำหนดเอง...

______#ร้ายกลายรัก_____

NC ฟิคแก้บน #คุณแจบอมใจร้าย

                สิ่งที่ยากที่สุดในตอนนี้อิม แจบอมคิดว่าคือการละสายตาออกจากร่างบางในชุดพนักงานเสิร์ฟพอดีตัว มันจะดูธรรมดามากถ้าหากร่างกายบางไม่นอนบิดเร้าไปมาแล้วพยายามจะแกะกระดุมเสื้อตัวเองออก เขาต้องใช้สมาธิและความอดทนขนาดไหนที่พาเราทั้งคู่มาจนถึงคอนโดส่วนตัวได้โดยไม่จอดปล้ำปาร์ค จินยองกลางทาง เพราะงั้นช่วยนับถือและชื่นชมความอดทนกันด้วย ร่างสูงโน้มตัวลงเอื้อมมือหนาสะกิดกระดุมเสื้อเชิร์ตสีขาวเบาๆ ไม่นานก็เผยความขาวเนียนของแผ่นอกบางที่นอนล่อตาอย่างไม่รู้ตัว จินยองรู้สึกว่าผิวเนื้อตัวเองกระทบกับความเย็นทำให้ร่างกายบิดเร้าดิ้นหาความอบอุ่น แจบอมไม่รอช้าที่จะปดเปลื้องอาภรณ์ทุกส่วนทั้งบนร่างกายตัวเองและร่างกายบางที่ถวิลหาความอบอุ่นเต็มทีไม่รู้เลย...ไม่รู้เลยว่าอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าจะได้รับความอบอุ่นไปถึงภายใน

                แจบอมนอนลงทาบทับร่างกายตัวเองบนร่างกายบาง ในตอนนี้เขาแทบไม่อยากละสายตาจากใบหน้าหวานที่ตอนหลับตาทำเสียงอื้ออึงอยู่ในลำคอริมฝีปากอิ่มเบะคว่ำคงรู้สึกอึดอัดไม่น้อยที่มีแรงทิ้งตัวเองมาทับตนแบบนี้ ใบหน้าดุฝังจมูกลงบริเวณซอกคอขาวสูดดมความหอมของกลิ่นเนื้อเนียน ซึ่งแจบอมอยากจะสัมผัสมันทุกตางรางนิ้วบนตัวปาร์ค จินยอง ทักทายกับทุกอณูขุมขนที่ตอนนี้ลุกชันเพราะสัมผัสแปลกใหม่ที่เพิ่งเคยได้รับ ใบหูน่ารักแดงกล่ำไม่รู้เพราะว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือสัมผัสของแจบอมแต่นั่นก็ทำให้คนที่อยากครอบครองทุกสิ่งบนตัวปาร์คจินยองอย่างเขาอดเข้าไปหยอกล้อกันมันไม่ได้เลย

                เสียงอื้ออึงในลำคอคล้ายคนรำคาญเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นเสียงหวานกระเส่าโดยไม่รู้ตัว จินยองอาจะคิดว่าตัวเองกึ่งฝันกึ่งความเป็นจริงอยู่ มันหนักอึ้งที่ศีรษะแต่ก็เบาหวิวบริเวณถูกสัมผัสแจบอมลากลิ้นไปตามแผ่นอกขาวเนียนแทบทุกตารางนิ้วบนตัวปาร์คจินยองถูกครอบครองไปหมดเพิ่มการแต่งแต้มด้วยรอยสีจางดูน่ามองและเป็นการตีตราว่าคนๆนี้คือของเขา แม้ริมฝีปากหนาและมือทั้งสองทำหน้าที่ของมันปลุกปั่นอารมณ์คนเมาอย่างไม่หยุด แต่สายตาเรียวดุกลับไม่อาจละจากใบหน้าหวานสมบูรณ์แบบที่กำลังมีความสุขกับสิ่งแปลกใหม่จนเผลอกัดริมฝีปากล่างโดยไม่รู้ตัว ซึ่งคนรักษาของอย่างแจบอมก็ไม่อาจจะยอมได้ ไม่ยอมให้ริมฝีปากฉ่ำนั่นช้ำเด็ดขาด นิ้วชี้และกลางข้างซ้ายยกขึ้นสอดใส่เข้าไปในริมฝีปากอิ่มทำให้จินยองเลิกกัดริมฝีปากล่างแต่ขบกันนิ้วมือของอิมแจบอมเบาๆเป็นระยะ แจบอมลากลิ้นลงมาตรงจุดรวมเส้นประสาททั้งสองข้างก่อนหยอกล้อกับมันจนชูชันสู้ริมฝีปากขึ้นมา  มันช่างหอมหวานจนแทบอยากกลืนกินทุกสิ่งอย่างบนร่างกายบวกกับเสียงครางหวานกระเส่าที่เคล้าคลอกับเสียงสูดน้ำลาย นี่ปาร์ค จินยองกำลังทดสอบความอดทนของอิม แจบอมคนนี้อยู่หรือไงกัน

                “อือ...อะ” ทันทีที่ริมฝีปากผละออกจากจุดนั้น  แจบอมลากลิ้นลงมาเรื่อยๆจนถึงหน้าท้องขาวแบนราบหยอกล้อกับไรขนอ่อนใต้สะดือเลื่อนลงมาตรงจุดสำคัญ มือหนาจับขาขาวเรียวอ้าแบะออกกว้างมองเห็นวิวสวยงามตรงหน้ามุมปากก็พลันกระตุกขึ้นอย่างพอใจ มือหนาลูบเบาๆบนผิวไวต่อการสัมผัส และแค่เพียงมืออุ่นร้อนของแจบอมแนบลงแค่นั้นจินยองหลุดเสียงหวานในลำคอออกมาทันที แจบอมมองใบหน้าหวานที่ค่อยๆปรือตามองเขาเล็กน้อย ขมวดคิ้วมองไปรอบๆด้วยความงุนงง

                “......” แจบอมนิ่งเงียบกับท่าทีน่ารักของคนเมา ส่วนจินยองได้แต่เพ่งสายตามองใครอีกคนที่อยู่ในสภาพเปลือยแบบเดียวกัน แจบอมไม่ยอมปล่อยเวลาให้ว่าง เขาลูบไล้แกนกายคนตัวบางกอบกุมมันอยู่ในมือหนาแล้วขยับขึ้นลงตามจังหวะ

                “อ๊ะ..ยะ อย่า อย่าทำ...อึก...” จินยองกำลังต่อสู้กับความรู้สึกผิดชอบชั่วดี และแรงอารมณ์ปรารถนาที่ได้สัมผัส ริมฝีปากบางกัดริมฝีปากล่างของตัวเองกลั้นเสียงน่าอายอีกครั้งมือบางพยายามยกมือที่ไร้เรี่ยวแรงปัดลำแขนแกร่งให้พ้นตัว แต่ดูเหมือนว่ามันจะดูเปล่าประโยชน์ไปเสียหน่อย เมื่อแจบอมค่อยๆเพิ่มแรงขยับมากขึ้นมือไม้ของจินยองก็เปลี่ยนเป็นหาที่ยึดเกาะแทนในตอนนี้ก็คือผ้าปูที่นอนที่ถูกขยำจนย่น “อะ...อ้า!!!” เสียงหวานร้องออกมาสุดเสียงพร้อมกับปล่อยคราบความปรารถนาออกมา ร่างกายสั่นเทิ้มเหนื่อยอ่อนเหลือเกินแต่แจบอมก็ยังไม่หยุด น้ำสีขาวขุ่นเปรอะเปื้อนเต็มมือหนาและมันถูกย้ายที่ไปยังช่องทางรักใกล้ๆเพื่อทำการสร้างความคุ้นชิน

                “ฮึ่ม!” ทันทีที่นิ้วหนึ่งเข้าไปในช่องทางแจบอมครางเสียงต่ำออกมาด้วยความกำหนัด เมื่อช่องทางรักคับแคบบีบรัดนิ้วของเขาเสียจนเลือดแทบไม่เดิน

                “อื้อ อย่า เจ็บ ผมเจ็บ” จินยองไม่สามารถยกศีรษะขึ้นมาได้แต่ใช้มือดันปัดป่ายกระเสือกกระสนถอยหนี แต่ก็ต้องหยุดทุกอย่างเอาไว้ ร่างกายเหมือนโดนสะกดให้หยุดเมื่อแจบอมเพิ่มนิ้วเข้ามาในตัวของจินยองอีกหนึ่งเป็นสองและสาม “อึก...เจ็บ...ฮือ”

                “จินยอง ทนหน่อย” นี่มันยังไม่ใช่ของจริงเลยด้วยซ้ำแต่ร่างบางกลับทำท่าทีว่าจะไม่ไหวเสียแล้ว แต่มาถึงขั้นนี้หากหยุดกลางคันมันคงไม่ใช่อิมแจบอมแน่ มือหนาขยับนิ้วไปมาควานไปรอบๆเพื่อสร้างความคุ้นชินนานพอสมควรกับความอดทนที่มีหมดลงแจบอมย้ายสะโพกตัวเองประกบแนบแน่นกับก้มกลมก่อนจะค่อยแทรกความใหญ่โตเข้ามาภายใน

                “อือ...อ้า!!!!!!! อย่านะครับ...ฮึก เจ็บ อย่าๆ” เสียงจินยองร้องห้ามด้วยความน่าสงสารหากเป็นในตอนอื่นเขาคงจะยอมอนุโลมให้ได้บางแต่ ณ ตอนนี้ที่อดทนกันมาจนถึงขนาดนี้มันก็มากพอแล้วสำหรับอิมแจบอม แจบอมกดสะโพกตัวเองเข้าไปเรื่อยๆและลากยาวทำท่าจะถอยห่างแต่ไม่นานก็สวนสะโพกเข้ามาในทีเดียวจนสุดลำ จินยองพูดไม่ออกกับความเจ็บจุกที่ได้รับ ร่างบางเริ่มได้สติขึ้นมาบ้างแล้วและได้รู้แล้วว่าตอนนี้ตัวเองกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่หลีกหนีไม่ได้อีกต่อไป “คุณ...แจบอม”

                น้ำเสียงแผ่วเบาที่เรียกชื่อเขาทำเส้นอดทนบางๆเส้นสุดท้ายขาดสะบั้นแจบอมโน้มตัวลง กดยกสะโพกตัวเองขึ้นอยู่แบบนั้นจนสามารถขยับได้ ใบหน้าเรียวดุกัดฟันแน่นกับความคับแคบจนแทบหายใจไม่ออกที่ตนกำลังเผชิญ

                “อ้า” ดูเหมือนว่าเขาจะเจอจุดนั้นแล้ว จุดที่ทำให้จินยองหลุดเสียงเบาหวิวออกมามาเมื่อครู่ ไม่รอช้าแจบอมขยับสะโพกกดจุดนั้นภายในจนจินยองต้องพามือทั้งสองข้างของตัวเองจิกขยำผ้าปูที่นอนอีกครั้ง จากความเจ็บปวดที่มีค่อยๆสอดแทรกด้วยสัมผัสใหม่ที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน จินยองกำลัง...กำลังรู้สึกดี

                มือหนากอบกุมแกนกายบางอีกครั้งขยับขึ้นลงไปพร้อมกับการกระทั้นตัวเองเข้ามาในตัว ร่างน้อยๆสั่นสะเทือนตามแรงได้แต่นอนหอบปล่อยเสียงน่ารักที่ฟังแล้วมีแต่จะทำให้อารมณ์พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกระลอก

                “จินยอง มองหน้าฉัน” แจบอมสั่งจินยองที่เอาแต่หลับตาปี๋ ให้ลืมตาขึ้นซึ่งจินยองก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีเยี่ยม “เรียกชื่อฉัน”

                “......”

                “จินยอง! ฮึ่ม!” เสียงครางต่ำในลำคอของแจบอมบ่งบอกความต้องการที่ใกล้ปลดปล่อย สะโพกขยับถี่และแรงขึ้นจนร่างน้อยๆโดนเขย่าสั่นไปด้วย

                “คะ คุณแจบอม ฮึก..อือ ฮา...คุณแจบอม อะ อา”

                “จินยอง...อา!!!” สุดท้ายก็ไม่สามารถกลั้นความคับแคบที่บีบรัดตัวเขาอยู่ได้ แจบอมปลดปล่อยน้ำรักเข้าในช่องทางรักอย่างเต็มที่ แต่คิดว่ามันจะจบแค่นี้หรือ? ไม่เลย...มันแค่เป็นจุดเริ่มต้นของจริงมันจะเริ่มตั้งแต่วินาทีนี้ต่างหาก....

_____________#คุณแจบอมใจร้าย____________

NC : ตอนพิเศษส่งท้าย ฟิค NEAR

               ร่างสูงในชุดวันเกิดนอนเหยียดกายยาวอยู่บนเตียงขนาดคิงไซต์ ใช้ดวงตาเรียวจ้องมองไปยังอีกร่างหนึ่งที่ยืนอยู่ปลายเตียงกำลังใช้มือบางเกี่ยวกระดุมเสื้อชุดนอนให้หลุดออกทีละเม็ดๆ ไม่นานร่างของทั้งคู่ก็อยู่ในชุดแรกเกิด ร่างบางตัวขาวเนียนโน้มตัวคลานลงกับพื้นเตียงค่อยๆคืบคลานเข้าหาอีกคนที่นอนมองด้วยสายตาที่อยากจะขย้ำเต็มทน แต่ก็ยังคงให้จินยองเป็นคนดำเนินด้วยตัวเอง

                ความอ้อนแอ้นนุ่มนิ่มนอนเหยียดยาวทาบทับบนตัวของแจบอม ทุกส่วนสัดที่เหมือนกันถูกแนบชิดกันไว้ไม่มีแม้แต่ช่องให้อากาศรอดผ่านไปได้ ดวงตากลมฉ่ำจ้องมองใบหน้าของคนใต้ร่างอย่างออดอ้อนก่อนพรมจูบที่คางแล้วเลื่อนไปหยุดตรงริมฝีปาก ลุกล้ำเข้าไปตักตวงด้วยเทคนิคที่ถูกคนตัวโตสอนเอาไว้ แจบอมปล่อยให้จินยองเป็นผู้นำทุกอย่าง ริมฝีปากบางผละออกก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาที่ลำคอพรมจูบเบาๆ จากนั้นจึงเคลื่อนต่ำลงมาจนถึงกลางหน้าอกใช้ลิ้นน่ารักหยอกล้อกับยอดอกของคนตัวโต

                “อืม จินยอง” เสียงต่ำเรียกชื่อจินยองด้วยแรงปรารถนา ทำเอาจินยองได้ใจกลั่นแกล้งสลับไปมาทั้งสองข้างจนพอใจแล้วจึงค่อยๆเลื่อนลงไปอีกหยุดอยู่ในตำแหน่งกลางลำตัวของอีกคน กลืนน้ำลายด้วยความประหม่าจ้องมองสิ่งใหญ่โตตรงหน้าที่มันตื่นตัวรอต้อนรับจินยองอยู่ก่อนแล้ว มือบางใช้สองมือกำรอบมันก่อนจะขยับขึ้นลง แล่บลิ้นแตะตรงส่วนปลายอย่างกล้าๆกลัวๆ ถึงมันจะไม่ใช่ครั้งแรกแต่ผ่านมากี่ปีจินยองก็ยังมียางอายเขินอายกับมันอยู่ตลอด

                ด้านแจบอมที่มองอีกคนอยู่นั้นดันตัวเองขึ้นกดดันอีกคน ใช้มือหนาลูบเบาๆบนเส้นผมสีดำขลับออกแรงกดศีรษะน้อยเข้าหาสิ่งใหญ่โตที่รออยู่ จินยองจึงจำใจ?เข้าครอบครองสิ่งนั้นด้วยริมฝีปากบางแม้มันจะอึดอัดจนหายใจแทบไม่ออก แต่ศีรษะน้อยๆก็โยกขึ้นลงตามจังหวะของอีกคนที่ช่วยสอนให้เป็นงาน

                “อืม... เคยตัว เอาแต่นอนนิ่งๆให้กูทำให้ คงต้องสอนกันบ่อยๆ” พูดพลางเร่งจังหวะการขยับโยกศีรษะอีกคนให้เร็วขึ้นไม่ให้หยุดพักหายใจ “ไม่ตอบแสดงว่าตกลง”

                เผด็จการไม่เปลี่ยน...จินยองคิดในใจ เขาจะพูดได้ยังไงในเมื่อปากมันไม่ว่าง

                “อื้อ!!!” ร่างบางร้องเสียงหลงออกมาด้วยความตกใจเมื่อมีสายน้ำอุ่นๆฉีดเข้าลงลำคอ จินยองจะผละออกแต่อีกคนกลับขืนเอาไว้จนต้องตัดสินใจกลืนมันเข้าไปทุกหยาดหยด “แจบอม!เดี๋ยวเราก็สำลักกันพอดี”

                แล้วดูสิขนาดปลดปล่อยออกมาแล้วแท้ๆ แต่สิ่งนั้นก็ไม่มีท่าทีจะยอมแพ้เลยแม้แต่น้อย ยังชี้หน้าสู้จินยองอยู่ได้ แจบอมคนน่าไม่อายน่าไม่อายไปทั้งตัวเลย แต่ยังไม่ทันที่จะได้ตั้งตัวอีกครั้ง ท่อนแขนแกร่งโอบเกี่ยวเอวบางขึ้นไปเกยบนหน้าขาของตน แจบอมขยับตัวให้หลังพิงกับหัวเตียงเอาไว้อยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน เมื่อจัดท่านั่งเข้าที่แล้วก็สวนสะโพกขึ้นใส่คนข้างบน ทำเอามือน้อยๆโอบคล้องคอคนตรงหน้าแทบไม่ทัน

                “ทำดิ วันเกิดกูนะตามใจกันหน่อย”

                “แจบอมก็เอาแต่ใจตลอดอยู่แล้ว”

                “น่านะ ไว้ถึงวันเกิดมึง จะให้มึงนอนนิ่งๆกูจะทำให้ทุกอย่างเลย” พูดไปมือหนาก็ไม่ได้อยู่นิ่งจับวนอยู่ที่ลูกพีชก้อนโตบีบหยอกล้อกับมันปั่นป่วนอารมณ์ให้คนข้างบนอยู่ไม่สุข จนสะโพกมนยกตัวขึ้นกดลงใส่สิ่งนั้นที่ค่อยๆแทรกเข้าไปในตัวเขาทีละนิดๆจนสุดทาง

                “อืม...แจบอม” มือหนาไม่รอช้าขยับสะโพกกลมให้ขึ้นลงเป็นจังหวะ ก่อนจะดึงสะโพกขึ้นจนเกือบหลุด แล้วกดมันลงมาพร้อมๆกับที่ตนสวนสะโพกขึ้นไปรับ “อ้า!!!!!!!อื้อ!!!” ไม่นานก็ปล่อยมือออกให้คนข้างบนที่เริ่มเป็นงานค่อยๆขยับเองโดยที่ตนเอนหลังชิดหัวเตียงนอนมองอีกคนด้วยอารมณ์มีความสุขระดับสิบเต็มสิบ เสียงหวานที่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากอิ่มมันยิ่งเพิ่มความสุขให้กับคนฟังได้อีกเท่าตัว

                “จินยอง หมุนตัวหันหลังไป” เสียงแหบต่ำออกคำสั่งให้จินยองทำตาม สะโพกมนจึงหยุดขยับเตรียมลุกออก แต่มือหนาจับกดมันไว้เหมือนเดิม พร้อมกับคำสั่งใหม่ “ไม่ หมุนไปทั้งอย่างงี้แหละ”

                จำใจต้องทำตามร่างบางค่อยๆเอี้ยวตัวหมุนหันไปทางด้านหลังทั้งที่ยังมีสิ่งนั้นอยู่ในตัวในจังหวะที่กำลังหมุนตัวคนขี้แกล้งก็คอยสวนสะโพกขึ้นเน้นไปยังจุดกระสันภายใน เรียกเสียงหวานดังระงมออกมาได้ไม่ยาก กว่าจินยองจะหมุนตัวสำเร็จก็แทบเหนื่อยอ่อนหมดแรงแต่ยังไม่ทันได้พักมือหนาก็จับที่สะโพกมนให้ขยับขึ้นลงอีกไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปเลยไปเฉยๆ จนกระทั่งร่างสูงลุกขึ้นคุกเข่าแล้วจัดการเป็นคนรุกบ้าง แจบอมขยับสะโพกของตนส่งจังหวะออกไป ส่วนจินยองหยุดขยับฟุบหน้าลงกับที่นอนปล่อยเสียงครางระงมออกมาไม่ขาด

                แจบอมแนบหน้าท้องกับอกแกร่งทาบทับไปกับแผ่นหลังบางก่อนเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นกว่าเดิม เอื้อมมือไปด้านหน้ากอบกุมแก่นกายน่ารักของอีกคน เร่งจังหวะทั้งสะโพกและมือไปพร้อมกันจนกระทั่ง…

                “อืม...จินยอง”

                “จะ..แจบอม อ้า!!!” ทั้งคู่ปลดปล่อยมันออกมาพร้อมๆกัน ร่างทั้งร่างของจินยองกระตุกสั่นทรุดลงนอนคว่ำราบไปกับที่นอนโดยมีแจบอมที่ทาบทับอยู่ข้างบน พวกเขายังเชื่อมต่อกันอยู่และแจบอมก็เริ่มขยับมันอีกครั้ง “เดี๋ยวสิ แจบอมพักก่อน”

                “ไม่อีกไม่กี่นาทีจะเลยวันเกิดกูแล้ว กูอยากเริ่มต้นวันใหม่ไปพร้อมกับสิ่งที่กูรัก”

                คนหื่น...โคตรเอาแต่ใจเลย แต่จินยองก็ยอม ถือว่าเป็นวันพิเศษที่หนึ่งปีจะยอมให้มากๆแบบนี้ซักหน

                “อืม..แจบอมตรงนั้น”

                “แม่ง...กูอยากให้ทุกวันเป็นวันเกิดกูชิบหาย ซี้ด...”

                ดูพูดเข้าสิ... แต่ก็เอาเถอะเพราะปัจจุบันนี้ก็มีแค่เรื่องบนเตียงเท่านั้นแหละที่แจบอมชนะ ยอมให้เขาหน่อยก็แล้วกัน

                เพราะรักหรอกนะถึงยอมให้ขนาดนี้

______________________

ฉาก NC HOT VS. HOT #BNior Chap.13

            ใบหน้าดุดันเคลื่อนเข้าหาดวงตาเรียวจดจ่อจ้องมองอยู่กับริมฝีปากอิ่มสีเชอร์รี่ยั่วยวนตรงหน้า ค่อยๆละเลียดชิมทีละน้อยด้วยปลายลิ้นร้อนชื้น ค่อยๆแผ่ซ่านความรู้สึกที่มีสอดประสานเข้ากัน ห้วงแห่งความหวานทำเอาแจบอมลุ่มหลงอยากชิมมันอีกอย่างไม่รู้เบื่อ ใจก็อยากจะเค้นฟัดตะโบมร่างอีกคนให้จมอกไม่ให้ไปหว่านเสน่ห์ให้ใครหลงใหล อยากขังจินยองไว้ในมุมมืดในห้องขังให้ใครๆมองผ่านไม่สนใจ รู้สึกไม่พอใจทุกครั้งที่จินยองพูดถึงผู้ชายคนอื่นนอกจากเขา ไม่พอแม้แต่ตอนที่มีใครเดินเข้ามาเฉียดใกล้ เวลาจินยองยิ้มให้ใครใจมันก็ร้อนไปหมด ถ้าความรู้สึกนี้เรียกว่าหึง เขาคงเป็นผู้ชายที่ขี้หึงมากๆคนนึงเลยล่ะ

            บนรถยนต์ที่แสนคับแคบมีสองร่างกำลังเคล้าคลอจุมพิตดูดดื่มแลกความหวานให้กันและกันอย่างเร่าร้อน ใบหน้าหวานฉ่ำเยิ้มไปด้วยความต้องการ ราวกับว่ากำลังเว้าวอนเพรียกหาสัมผัสที่มากกว่าการจูบกอด หากแจบอมไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไป เขาคงคิดว่าร่างบางตรงหน้ากำลังเชื้อเชิญเขาอยู่

            ไม่รู้ว่าตอนไหนที่ร่างทั้งร่างย้ายตัวเองมายังเบาะฝั่งข้างคนขับ เท้าแขนทั้งสองคร่อมร่างน้อยที่ดูสั่นงกงัน ก่อนที่มือหนาจะเลื่อนไปปรับเบาะให้เบนนอนสุด ดวงตาเรียวมองใบหน้าอีกคนที่แสนน่าหลงใหลก้มลงจุมพิตที่หน้าผาก จมูกและริมฝีปากในที่สุด แจบอมค่อยๆอ้อยอิ่งเล็มเลียทีละนิดไม่รู้เบื่อ แต่ดูเหมือนว่าร่างข้างใต้จะต้องการความรวดเร็วมากกว่า

            มือเรียวเอื้อมมือปลดกระดุมเสื้อเชิร์ตสีขาวของอีกคนจนหมด ลูบไล้ไปตามหน้าอกแกร่ง มัดกล้ามและหน้าท้องเป็นรอนอย่างเบามือ ก่อนเลื่อนลงจัดการกับเข็มขัดหนังอ้อยอิ่งพอเป็นพิธี ทำท่าจะรูดกางเกงขายาวตัวใหญ่ลง แต่มือแกร่งจับข้อมือบางเอาไว้เสียก่อน ยกมันขึ้นคล้องคอหนาเอาไว้ ก่อนที่จะโน้มตัวลงไปมองจูบอันดูดดื่มให้กันอีกระลอก

            มือหนาเอื้อมปลดกระดุมเสื้อของคนตัวบางอย่างใจเย็น ดวงตาเรียวจดจ้องไปยังใบหน้ายั่วยวนอย่างไม่รู้เบื่อ ก่อนจะก้มลงจุมพิต แล้วลากปลายจมูกผ่านลำคอ สูดดมความหอมหวานจากน้ำหอมกลิ่นใหม่ ยิ่งช่วยปลุกเร้าเขาได้ดีจริงๆ

            ปลายจมูกและริมฝีปากผลัดกันสูดดมและจุมพิตเนื้อเนียนไปทุกตารางนิ้ว มือหนาสะกิดไปยังจุดรวมปลายประสาทให้อีกคนที่ครางเสียงต่ำ เปล่งเสียงครางหวานสูงกว่าเดิม

            “ฮื่อ...อ่า..อา แจบอม” ริมฝีปากอิ่มขบเม้มกันแน่นเมื่อได้สัมผัสสิ่งเปียกชื้นที่ทำหน้าที่ปลุกอารมณ์ให้สติที่มีอยู่น้อยนิดค่อยกระเจิงโบยบินไป ความเปียชื้นมาพร้อมความวาบหวามค่อยๆไต่ลงมาจนหยุดที่หน้าท้องแบที่ตอนนี้หายใจเข้าออกถี่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

            ริมฝีปากของคนด้านบนค่อยๆใช้ฟันปลดกระดุมกางเกงของคนใต้ร่างอย่างชำนาญ จากนั้นก็กัดเข้าที่ซิบกางเกงก่อนจะรูดลงมาเรื่อยๆจนสุดทาง มือหนาทั้งสองข้างละจากยอดอกสีหวานมาดึงรูดสิ่งปกปิดออก กางเกงขายาวรัดพอดีตัวถูกถอดออกไป โดยมีร่างบางให้ความร่วมมือยกสะโพกขึ้นให้หลุดง่ายๆ เหลือเพียงอันเดอร์แวร์สีขาวสะอาดที่พยายามปกป้องสิ่งภายในเป็นชั้นสุดท้าย และมันก็ทำหน้าได้ดีจนถึงนาทีสุดท้ายที่ถูกถอดออกจากร่าง

            แจบอมยิ้มอย่างพอใจกับภาพตรงหน้า อาจเป็นเพราะแอลกอฮอล์จึงทำให้ผิดเนื้อเนียนขาวขึ้นสีอมชมพูดระเรื่อน่าฟัน ฟ่อนเฟ้นจนแจบอมไม่คิดจะรีรอ ก้มลงหยอกล้อกับแกนกายของอีกคน

            “อึก...ฮะ อือ...ฮา...” ความเปียกชื้นอุ่นครอบครองแกนกายไว้ภายใน หยอกล้อกับปลายลิ้นผงกศีรษะขึ้นลงอย่างเอาใจ จนกระทั่งใกล้นาทีที่จินยองจะได้ปลดปล่อย ให้หัวเริ่มเห็นสีขาวสว่างลางๆ อีกนิดเดียวเท่านั้น....อีกนิด

            กึก! ใบหน้าดุดันหยุดการเคลื่อนไหว ผละออกจากสิ่งตรงหน้ากะทันหัน เล่นเอาร่างน้อยๆขมวดคิ้วไม่พอใจกร่นด่าอีกคนในใจอย่างไม่หยุดหย่อน ใบหน้าหวานตั้งคำถามมากมายแต่ก็ไม่กล้าพูดออกไป

            “อะไรกัน เห็นแก่ตัวไปมั้ย ถ้าจะสบายอยู่คนเดียว” แจบอมยิ้มยียวนส่งกลับไป ทำเอาอีกคนไม่พอใจ ยกมือบางฟาดเข้าที่หน้าอกแกร่งเป็นรอยแดง คงจะแสบน่าดู “เล่นแรงจัง ชอบแนวนี้หรอ”

            แจบอมก้มลงไปจุมพิตที่ริมฝีปากอิ่มที่เผยอชวนเชิญอย่างไม่เกี่ยง มือหนาหยิกเข้าที่ยอดอกด้วยแรงพอสมควร จนคนใต้ร่างอยากจะร้องประท้วงแต่ก็ทำไม่ได้เพราะริมฝีปากยังจูบดูดดื่มกันอย่างไม่ยอมแพ้ ทำได้เพียงจิกตีไปที่แผ่นหลังแก้แค้นเท่านั้น

            ร่างหนากว่าผละออกอย่างน่าเสียดาย ก่อนที่จะเอื้อมไปหยิบบางอย่างที่เบาะหลัง จัดการฉีกซองแล้วสวมใส่มันทันที แจบอมรู้สึกว่าเขาตื่นตัวเต็มที่แล้ว ทั้งๆที่อีกคนไม่จำเป็นต้องโลมเลียใดๆให้เขาเลย แค่เพียงเห็นและได้สัมผัสอีกคน เขาก็ตื่นอย่างไม่เคยเป็นกับใคร

            มือหนาค่อยๆสอดแทรกปลายนิ้วเข้าไปยังช่องทางเพื่อไม่ให้อีกคนเจ็บ เพราะเพียงแค่ปลายนิ้วสอดเข้าไป มือน้อยๆก็บีบต้นแขนเขาเสียจนแดงไปหมด และสุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหวถอนสิ่งที่เล็กกว่าออก จากนั้นก็เติมเต็มด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่าทันที

            “อื้อ!!! อ้า..!!! แจบอม..เบาหน่อย ฮึกช้า” แจบอมทำตามที่อีกคนขอ ค่อยๆเริ่มขยับด้วยจังหวะที่เนิบช้าไปก่อน จนกระทั่งผ่านไปจึงเพิ่งแรงให้ถี่ขึ้นๆ

            “อืม...จินยอง”

            สะโพกหนาขยับผลัดเปลี่ยนช้าเร็ว ทำเอาอีกคนใจแทบขาด มือหนาเอื้อมไปจับแกนกายของคนตัวเล็กจัดการไปพร้อมกับขยับสะโพกเข้าออก คนโดนกระทำร้องครวญไม่เก็บเสียง

            หากคนผ่านไปมาคงรู้กันหมดว่าคนในรถกำลังทำกิจกรรมใดกันอยู่ เพราะแรงของการกระทำ ส่งผลให้รถทั้งคันโยกตามจังหวะไปหมด

            ...โชคดีที่ไม่มีคนผ่านมา

            “แจบอม....อ๊า!!!” สุดท้ายก็เป็นจินยองที่ปลดปล่อยความต้องการออกมาก่อน

            “อืม...ฮื่อ....” และก็เป็นแจบอมเสร็จสมตามมาติดๆ มือหนาถอดถุงยางออกก่อนสวมใส่อันใหม่เข้ามาทันที มือหนาพลิกร่างบางราวกับตุ๊กตาให้หันหลัง ยกสะโพกให้สูงขึ้น

            เพียะ!  

            “ฮึก..” มือหนาตีสะโพกอวบจนเป็นรอยแดง เพื่อแก้แค้นที่คนใต้ร่างตีหน้าอกเขาไว้เสียจนเป็นรอย แต่การแก้แค้นนี้ยังไม่จบแค่นั้นหรอก “พัก..พักก่อนสิ”

            “...ของแบบนี้มันขาดตอนได้ที่ไหนกัน” พูดจบก็สอดใส่สิ่งใหญ่โตเข้ามายังช่องทางที่คุ้นเคย แต่แสนจะคับแน่นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้จินยองรู้สึกว่ามันเสียวซ่านยิ่งกว่าครั้งแรกเป็นไหนๆ และเพื่อไม่ให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ แจบอมเริ่มขยับสะโพกของตนอีกครั้ง ก่อนจะโน้มตัวลงจุมพิตแผ่นหลังเนียน ไม่ลืมทำรอยรักฝากไว้ด้วย

            “อะ อะ อา...มันลึกเกินไปแล้ว”

            “กรอด..”แจบอมกัดฟันด้วยอารมณ์และความต้องการที่สูงขึ้น “อืม....จินยอง”

            “อ๊า!!!!!!!!!!!” ไม่นานทั้งคู่ก็เสร็จสมกันไปอีกรอบ แจบอมยังคงไม่ถอดถอนตัวเองออกจากอีกคน โน้มตัวลงไปจุมพิตใบหูนิ่มและหอมแก้มอีกคนฟอดใหญ่

            จินยองหลับไปแล้วด้วยความอ่อนเพลีย โชคดีที่เขาเตรียมถุงยางติดมาด้วย ไม่อย่างนั้นอีกคนอาจจะนอนหลับไม่สบายเพราะน้ำรักเหนียวเหนอะก็เป็นได้

            มือหนาจัดการสวมใส่เสื้อผ้าของตนเอง ก่อนจะใส่ให้อีกคนที่นอนหลับตาพริ้มไม่รู้เรื่องรู้ราวใดๆ...

....

______________________

ฉาก NC HOT VS. HOT #BNior Chap.06

            สายตาหวานซึ้งแต่แฝงด้วยความต้องการกับดวงตาเรียวเจ้าเล่ห์สอดประสานกัน แต่ไม่กี่วินาทีต่อมาร่างทั้งสองก็กระโจนใส่กันพร้อมมอบจูบที่แสนบ้าคลั่งให้แก่กัน แถมมันยังเพิ่มความร้อนแรงแบบไม่มีใครยอมใคร มือบางลูบไล้ไปที่หัวไหล่กว้างของอีกคนก่อนจะออกแรงบีบจิกบนแผ่นหลังแกร่งเพื่อระบายความต้องการและอารมณ์ที่ถูกรสจูบของแจบอมมัวเมา

            “อะ..อืม.ม” ริมฝีปากบางครางประท้วงเมื่อลมหายใจเริ่มติดขัด และนั่นก็ทำให้คนนำพาอารมณ์ค่อยๆผละออก จินยองรีบสูดหายใจเข้าให้ได้มากที่สุดแต่ไม่ทันได้นานเมื่อสัมผัสที่ลำคอเริ่มทำให้ตนล่องลอยไปอีกหน

            แจบอมใช้ปลายจมูกของตนเองไล่เล็มเลียตามลำคอขาว จูบซับความหอมหวานอย่างไม่รู้เบื่อ จนคนโดนกระทำตัวอ่อนระทวย แต่ก็ไม่ยอมเป็นผู้โดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียว เป้าหมายคือไหล่กว้างที่อยู่ตรงหน้า ริมฝีปากบางเริ่มจูบซับก่อนจะกัดเบาๆแล้วทำรอยรักฝากไว้ให้ร่างสูงเป็นที่ระลึก

            ด้านแจบอมรู้สึกได้ถึงแรงกัดจูบบริเวณไหล่ของตนก็ผละออก มองใบหน้าที่เพิ่งละออกเช่นกัน ใบหน้าหวานยักคิ้วพร้อมกัดริมฝีปากยั่วยวนให้ทีหนึ่งเป็นการท้าทายและเยาะเย้ยไปพร้อมๆกัน กายท่อนบนทั้งคู่เปลือยเปล่าสัมผัสแนบชิดกันอย่างแนบเนื้อ และสุดท้ายแจบอมก็ทนไม่ไหวผลักร่างแมวพยศให้นอนลงกับโซฟา ลุกขึ้นยืนมองนางแมวยั่วสวาทที่เหลือเพียงกางเกงขาดๆที่มันไม่ได้ช่วยปกปิดความเนียนของขาเรียวได้เลย

            แจบอมช้อนร่างน้อยๆขึ้นก่อนจะพาเดินมาที่เตียงขนาดคิงไซต์จัดการวางร่างบางลงอย่างนุ่มนวลก่อนจะทาบทับตัวเองให้แนบไปกับร่างของอีกคนจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกับและยังไม่ลืมที่จะบดเบียดร่างกายเสียดสีปลุกเร้าพร้อมๆกันไปด้วย

            “อ...อา..อืม” ปลายจมูกของคนบนร่างไล่เรียงมาจนถึงไหล่ลาด พร้อมกับมือหนาที่พยายามกำจัดกางเกงของร่างบางให้มันพ้นๆไป ริมฝีปากหนาจูบซับผิวขาวที่บัดนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อยเลือดฝาดถูกสูบฉีดไปทั่วทั้งตัว ไม่ลืมที่จะสร้างรอยรักเอาไว้บ้างประปรายให้พองาม

            “ฮื่อ..ฮา” ร่างน้อยบิดเร้าตามแรงอารมณ์และความรู้สึกเสียวซ่านที่ได้รับ ระบายออกแค่เพียงจิกมือลงไปที่กลุ่มผมเส้นสีดำของแจบอม

            แจบอมไล่เลียมาจนถึงจุดรวมเส้นประสาทสีอ่อนของคนตัวบาง ขบกัดหยอกล้อกับมันอย่างเพื่อนกันสลับไปมาทั้งสองข้างมันยิ่งทำให้จินยองรู้สึกต้องการขึ้นอีกและระบายมันกับแผ่นหลังของอีกคน เมื่อพอใจแล้วแจบอมก็ผละออกเพื่อจัดการกับกางเกงเจ้าปัญหาที่รัดพอควรของอีกคน เลื่อนตัวเองต่ำลงมากับท่อนล่างของอีกคนเอื้อมมือค่อยๆดึงให้ขอบกางเกงมันร่นลงทีละน้อยซึ่งร่างบางก็ให้ความร่วมมือยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้กางเกงหลุดออกจากช่วงสะโพกและหลุดออกทางขาเรียวไป

            เงียบ..มีเพียงเสียงลมหายใจของทั้งคู่เท่านั้น..ที่ยังคงดัง แต่หากฟังดีๆทั้งคู่ก็คงได้ยินมากกว่านั้น นั่นคือ...เสียงหัวใจของทั้งสองที่เต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะบ่งบอกความตื่นเต้นของทั้งคู่

            มือหนาเกี่ยวขอบกางเกงชั้นในสีขาวสะอาดตาของอีกคน ที่มีเสียงครางฮือ..จากเจ้าของตามมา ค่อยๆรูดมันออกไปผ่านสะโพกมนที่ไม่มีสิ่งใดปิดบัง ผ่านเรียวขาขาวที่แจบอมเผลอลูบไล้และจุมพิตอย่างหลงใหลและหลุดออกไปตกข้างเตียง

            ถึงความต้องการจะมีมาก แต่ความเขินอายก็ยังมีอยู่ จินยองเสมองไปทางอื่นอย่างช่วยไม่ได้ ไม่อยากเห็นสายตาหื่นกระหายที่พร้อมจะกระโจนใส่อย่างไม่ลังเล เจ้าของนัยน์ตาเรียวดุจ้องมองไปยังแกนกายของคนตัวเล็กที่ค่อยๆตื่นตัว และด้วยความอยากแกล้ง มือหนาจัดการลูบมันอย่างแผ่วเบาพร้อมกับสัมผัสที่เร็วขึ้น

            “อ้า..! อื้อ แจ..บอม” ช่างยั่วยวนทั้งรูปร่าง น้ำเสียง ทุกๆอย่าง...

            ร่างสูงตัดสินใจผละออกก่อนจะเอื้อมมือไปยังลิ้นชักหัวเตียงใกล้ๆ ภายในประกอบด้วยกล่องถุงยากอนามัยแบบต่างๆ และของเล่นมากๆที่จะนำมาประกอบการร่วมรัก มือหนาหยิบกล่องถุงยางออกมาพร้อมกับของเล่นหนึ่งชิ้นทำด้วยยางมีรูปร่างคล้ายส่วนนั้นของเขาแต่ขนาดคิดว่าน่าจะเล็กกว่าของเขาอยู่ประมาณนึง พอเปิดไปที่สวิทช์มันจะดิ้นเร้าหมุนควงไปมา

            “มีของเล่นเยอะแยะเลย ดูสิ” เสียงเจ้าของเล่นในมือแจบอม ทำจินยองแทบคลั่ง

            “อย่าเล่นพิเรนทร์น่า” เมื่อถูกจินยองปรามแจบอมจึงหยุดและโยนของเล่นชิ้นนั้นทิ้งไปอย่างไม่ใยดี มีเพียงกล่องถุงยางในมือเท่านั้นที่เขาต้องการ

            “ถอดให้หน่อย” คนตัวสูงคุกเข่าดันตัวขึ้นสั่งอีกคนที่ยังคงอยู่ในแรงอารมณ์เพราะสังเกตดูแล้ว แกนกายของคนตัวเล็กไม่มีท่าทีอ่อนลงเลย คงจะอยากมากเหมือนกันกับเขา

            คนตัวบางรับคำสั่งอย่างว่าง่ายผิดแปลกไปจากปาร์คจินยองคนฮอต มือเรียวแกะกระดุมกางเกงแล้วรุดซิบลงเลื่อนขอบกางเกงอีกคนลงทีละน้อยจนพ้นช่วงสะโพกลากมันมาไว้เพียงช่วงเขา ใจร้อนจับที่ขอบกางเกงชั้นในของอีกคนรูดลงผ่านสะโพก

            และ...แกนกายของคนตัวใหญ่ก็ดีดผึงออกมาทันที

            หัวใจของคนตัวเล็กเต้นไม่เป็นจังหวะอยู่แล้ว แต่เมื่อเห็นสิ่งตรงหน้า...มันเต้นจนแทบจะระเบิดทะลุออกมาจากอก ทั้งๆที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่ทำไม...? มันถึงต่างกันล่ะ...?

            “ชอบล่ะสิ” ทำเอาคนตัวบางแทบลืมหายใจ ก่อนทุบลงที่แผ่นอกเบาๆหนึ่งที มือหนาโยนกล่องถุงยางให้อีกคน บอกเป็นนัยๆควรจะทำอย่างไรกับมัน และคนตัวบางก็รู้งานไม่ทำให้ผิดหวัง...

            แจบอมผลักอีกคนให้เอนตัวนอนแล้วเริ่มเล้าโลมให้ที่ช่วงล่างของอีกคน เขายกขาเรียวขาวให้ตั้งชันก่อนจะกัดเบาๆที่ต้นขาทั้งสอง เล่นเอาคนโดนกระตุกฮวบเลย จากการสำรวจความสวยงามของเครื่องเพศและช่องทางรักด้านหลังระบุได้ว่าจินยองยังไม่เคยกับการร่วมรักกับผู้ชายมาก่อน ริมฝีปากหนายิ้มออกมาอย่างร้ายกาจพอใจกับสิ่งที่ได้พบเจอ

            มือหนาใช้มือข้างหนึ่งจับสิ่งนั้นของร่างบางรูดขึ้นลง ก่อนจะใช้มืออีกข้างวนตามช่องทางด้านหลัง

            “ฮื่อ...อืม..อ” จากนั้นจึงค่อยๆใช้นิ้วเข้าไปสำรวจช่องทางเพื่อเบิกทางให้อีกคนไม่เจ็บมากนัก ค่อยๆเพิ่มจากหนึ่งนิ้วเป็นสองหมุนควงไปรอบและเพิ่มเป็นสามหยอกล้อกับช่องทางและจุดกระสันภายใน จนร่างน้อยๆสะท้านครางออกมาไม่เป็นชื่อ “จะ..แจ..บอ..ม..ม”

            ผ่านไปสักครู่จึงประชิดตัวเองให้แนบกับร่างกายของอีกคน ถอนนิ้วออกแล้วแทนที่ด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่า

            “แจบอม...อ่า อา..ไม่ไหว มัน” ถึงอย่างนั้นแจบอมก็ยังไม่หมดความพยายาม แต่ดูเหมือนอาการขัดขืนของอีกคนจะบ่งบอกได้ดีว่ากำลังเจ็บ เขาจึงพลิกร่างตัวเองลงนอนพร้อมกับยกอีกฝ่ายขึ้นมาอยู่บนตัว เอนตัวเองพิงกับหัวเตียงมองดูร่างบางที่ใบหน้าเห่ยเกดวงตาหยาดเยิ้มกำลังค่อยๆทับลงตรงนั้นให้ส่วนแกนกายของเขาเข้าลึกสู่ภายในอย่างช้าๆ มีบางจังหวะที่จินยองยกสะโพกขึ้นแต่ไม่นานก็กดลงไปใหม่ จนสุดท้ายทุกสิ่งก็เชื่อมต่อกันเติมเต็มกันอย่างสมบูรณ์ มือบางจิกไปที่หัวไหล่กว้างค่อยๆยกตัวขึ้นลงช้าๆเนิบๆตาที่ตนเองพอไหว

            พอดีกับที่ใบหน้าดุดันโน้มเข้ามาใกล้ริมฝีปากบางจึงเผยอตอบรับสัมผัสจูบเร่าร้อนจึงได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งพร้อมกับการขยับช่วงล่างที่มีมือใหญ่คอยประคองช่วยขยับให้จังหวะมันดีขึ้น

            “อือ..จินยอง”

            “อา...อ๊ะ..ตรงนั้น” เหมือนว่าสิ่งที่เข้าไปภายในจะสัมผัสส่วนถูกใจของอีกคนเสียแล้ว และแจบอมก็ไม่รอช้าที่จะเน้นเข้าไปตรงนั้นอีกครั้ง อีกครั้งและอีกครั้งไปเรื่อยๆไม่รู้เบื่อ พออีกคนดูเหมือนจะอยู่ด้วยตนเองได้แล้ว มือหนาจึงผละออกและเลื่อนมาด้านหน้าหยอกล้อกับแกนกายคนตัวบางแทน

            “อะ...ฮา...อา..อา” สะโพกที่ขึ้นลงอยู่ค่อยๆเพิ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ ตามจังหวะการรูดขึ้นลงของมือแจบอมบริเวณด้านหน้าของคนตัวเล็ก

            “แจบอม...อ๊าอา.....!”ร่างเล็กกระตุกปลดปล่อยออกมาเปรอะเต็มมือหนาและบริเวณหน้าท้องของทั้งคู่ จากนั้นแจบอมก็เร่งมือจับสะโพกมนให้ขยับเร็วขึ้น เร็วขึ้นอีกจนครางต่ำ

            “อ่า...” และปลดปล่อยออกมาเช่นกัน จินยองสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนที่ถูกปลดปล่อยออก ใบหน้าหวานซบเข้าที่อกของอีกคนก่อนที่ช่วงล่างจะหลุดออกจากกัน แจบอมจึงจัดการถอดถุงยางออกทิ้ง แล้วกดใบหน้าเลื่อนคนตัวบางลงไปด้านล่าง

            “ทำให้หน่อย” ซึ่งอีกคนก็ทำตามอย่างว่าง่าย ลิ้นเล็กกับความเปียกชื้นสัมผัสเข้าที่ส่วนปลาย แค่นั้นแจบอมก็ครางต่ำออกมาอย่างช่วยไม่ได้ จังหวะที่ปางบางอ้าครอบสิ่งนั้นแล้วก่อนจะรูดขึ้นมา แทบไม่ต้องบอกว่ามันรู้สึกดีแค่ไหน มันดีมากเสียจน...ไม่อยากให้ผละออกแต่ก็ต้อง...

            เพราะเมื่อใบหน้าหวานผละออก ร่างของทั้งคู่ก็ดึงดูดเข้าหากันอีกครั้ง เพื่อสานต่อความต้องการที่ยังปะทุขึ้นมาอีกครั้ง อีกครั้งและอีกครั้ง จนกระทั่งล้มตัวนอนหลับไปพร้อมกัน

________________________