ร่างสูงในชุดวันเกิดนอนเหยียดกายยาวอยู่บนเตียงขนาดคิงไซต์
ใช้ดวงตาเรียวจ้องมองไปยังอีกร่างหนึ่งที่ยืนอยู่ปลายเตียงกำลังใช้มือบางเกี่ยวกระดุมเสื้อชุดนอนให้หลุดออกทีละเม็ดๆ
ไม่นานร่างของทั้งคู่ก็อยู่ในชุดแรกเกิด
ร่างบางตัวขาวเนียนโน้มตัวคลานลงกับพื้นเตียงค่อยๆคืบคลานเข้าหาอีกคนที่นอนมองด้วยสายตาที่อยากจะขย้ำเต็มทน
แต่ก็ยังคงให้จินยองเป็นคนดำเนินด้วยตัวเอง
ความอ้อนแอ้นนุ่มนิ่มนอนเหยียดยาวทาบทับบนตัวของแจบอม
ทุกส่วนสัดที่เหมือนกันถูกแนบชิดกันไว้ไม่มีแม้แต่ช่องให้อากาศรอดผ่านไปได้
ดวงตากลมฉ่ำจ้องมองใบหน้าของคนใต้ร่างอย่างออดอ้อนก่อนพรมจูบที่คางแล้วเลื่อนไปหยุดตรงริมฝีปาก
ลุกล้ำเข้าไปตักตวงด้วยเทคนิคที่ถูกคนตัวโตสอนเอาไว้
แจบอมปล่อยให้จินยองเป็นผู้นำทุกอย่าง
ริมฝีปากบางผละออกก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาที่ลำคอพรมจูบเบาๆ จากนั้นจึงเคลื่อนต่ำลงมาจนถึงกลางหน้าอกใช้ลิ้นน่ารักหยอกล้อกับยอดอกของคนตัวโต
“อืม
จินยอง” เสียงต่ำเรียกชื่อจินยองด้วยแรงปรารถนา
ทำเอาจินยองได้ใจกลั่นแกล้งสลับไปมาทั้งสองข้างจนพอใจแล้วจึงค่อยๆเลื่อนลงไปอีกหยุดอยู่ในตำแหน่งกลางลำตัวของอีกคน
กลืนน้ำลายด้วยความประหม่าจ้องมองสิ่งใหญ่โตตรงหน้าที่มันตื่นตัวรอต้อนรับจินยองอยู่ก่อนแล้ว
มือบางใช้สองมือกำรอบมันก่อนจะขยับขึ้นลง แล่บลิ้นแตะตรงส่วนปลายอย่างกล้าๆกลัวๆ
ถึงมันจะไม่ใช่ครั้งแรกแต่ผ่านมากี่ปีจินยองก็ยังมียางอายเขินอายกับมันอยู่ตลอด
ด้านแจบอมที่มองอีกคนอยู่นั้นดันตัวเองขึ้นกดดันอีกคน
ใช้มือหนาลูบเบาๆบนเส้นผมสีดำขลับออกแรงกดศีรษะน้อยเข้าหาสิ่งใหญ่โตที่รออยู่
จินยองจึงจำใจ?เข้าครอบครองสิ่งนั้นด้วยริมฝีปากบางแม้มันจะอึดอัดจนหายใจแทบไม่ออก
แต่ศีรษะน้อยๆก็โยกขึ้นลงตามจังหวะของอีกคนที่ช่วยสอนให้เป็นงาน
“อืม...
เคยตัว เอาแต่นอนนิ่งๆให้กูทำให้ คงต้องสอนกันบ่อยๆ”
พูดพลางเร่งจังหวะการขยับโยกศีรษะอีกคนให้เร็วขึ้นไม่ให้หยุดพักหายใจ
“ไม่ตอบแสดงว่าตกลง”
เผด็จการไม่เปลี่ยน...จินยองคิดในใจ
เขาจะพูดได้ยังไงในเมื่อปากมันไม่ว่าง
“อื้อ!!!”
ร่างบางร้องเสียงหลงออกมาด้วยความตกใจเมื่อมีสายน้ำอุ่นๆฉีดเข้าลงลำคอ จินยองจะผละออกแต่อีกคนกลับขืนเอาไว้จนต้องตัดสินใจกลืนมันเข้าไปทุกหยาดหยด
“แจบอม!เดี๋ยวเราก็สำลักกันพอดี”
แล้วดูสิขนาดปลดปล่อยออกมาแล้วแท้ๆ
แต่สิ่งนั้นก็ไม่มีท่าทีจะยอมแพ้เลยแม้แต่น้อย ยังชี้หน้าสู้จินยองอยู่ได้ แจบอมคนน่าไม่อายน่าไม่อายไปทั้งตัวเลย
แต่ยังไม่ทันที่จะได้ตั้งตัวอีกครั้ง ท่อนแขนแกร่งโอบเกี่ยวเอวบางขึ้นไปเกยบนหน้าขาของตน
แจบอมขยับตัวให้หลังพิงกับหัวเตียงเอาไว้อยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน
เมื่อจัดท่านั่งเข้าที่แล้วก็สวนสะโพกขึ้นใส่คนข้างบน
ทำเอามือน้อยๆโอบคล้องคอคนตรงหน้าแทบไม่ทัน
“ทำดิ
วันเกิดกูนะตามใจกันหน่อย”
“แจบอมก็เอาแต่ใจตลอดอยู่แล้ว”
“น่านะ
ไว้ถึงวันเกิดมึง จะให้มึงนอนนิ่งๆกูจะทำให้ทุกอย่างเลย”
พูดไปมือหนาก็ไม่ได้อยู่นิ่งจับวนอยู่ที่ลูกพีชก้อนโตบีบหยอกล้อกับมันปั่นป่วนอารมณ์ให้คนข้างบนอยู่ไม่สุข
จนสะโพกมนยกตัวขึ้นกดลงใส่สิ่งนั้นที่ค่อยๆแทรกเข้าไปในตัวเขาทีละนิดๆจนสุดทาง
“อืม...แจบอม”
มือหนาไม่รอช้าขยับสะโพกกลมให้ขึ้นลงเป็นจังหวะ ก่อนจะดึงสะโพกขึ้นจนเกือบหลุด
แล้วกดมันลงมาพร้อมๆกับที่ตนสวนสะโพกขึ้นไปรับ “อ้า!!!!!!!อื้อ!!!” ไม่นานก็ปล่อยมือออกให้คนข้างบนที่เริ่มเป็นงานค่อยๆขยับเองโดยที่ตนเอนหลังชิดหัวเตียงนอนมองอีกคนด้วยอารมณ์มีความสุขระดับสิบเต็มสิบ
เสียงหวานที่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากอิ่มมันยิ่งเพิ่มความสุขให้กับคนฟังได้อีกเท่าตัว
“จินยอง
หมุนตัวหันหลังไป” เสียงแหบต่ำออกคำสั่งให้จินยองทำตาม
สะโพกมนจึงหยุดขยับเตรียมลุกออก แต่มือหนาจับกดมันไว้เหมือนเดิม
พร้อมกับคำสั่งใหม่ “ไม่ หมุนไปทั้งอย่างงี้แหละ”
จำใจต้องทำตามร่างบางค่อยๆเอี้ยวตัวหมุนหันไปทางด้านหลังทั้งที่ยังมีสิ่งนั้นอยู่ในตัวในจังหวะที่กำลังหมุนตัวคนขี้แกล้งก็คอยสวนสะโพกขึ้นเน้นไปยังจุดกระสันภายใน
เรียกเสียงหวานดังระงมออกมาได้ไม่ยาก
กว่าจินยองจะหมุนตัวสำเร็จก็แทบเหนื่อยอ่อนหมดแรงแต่ยังไม่ทันได้พักมือหนาก็จับที่สะโพกมนให้ขยับขึ้นลงอีกไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปเลยไปเฉยๆ
จนกระทั่งร่างสูงลุกขึ้นคุกเข่าแล้วจัดการเป็นคนรุกบ้าง แจบอมขยับสะโพกของตนส่งจังหวะออกไป
ส่วนจินยองหยุดขยับฟุบหน้าลงกับที่นอนปล่อยเสียงครางระงมออกมาไม่ขาด
แจบอมแนบหน้าท้องกับอกแกร่งทาบทับไปกับแผ่นหลังบางก่อนเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นกว่าเดิม
เอื้อมมือไปด้านหน้ากอบกุมแก่นกายน่ารักของอีกคน เร่งจังหวะทั้งสะโพกและมือไปพร้อมกันจนกระทั่ง…
“อืม...จินยอง”
“จะ..แจบอม
อ้า!!!”
ทั้งคู่ปลดปล่อยมันออกมาพร้อมๆกัน ร่างทั้งร่างของจินยองกระตุกสั่นทรุดลงนอนคว่ำราบไปกับที่นอนโดยมีแจบอมที่ทาบทับอยู่ข้างบน
พวกเขายังเชื่อมต่อกันอยู่และแจบอมก็เริ่มขยับมันอีกครั้ง “เดี๋ยวสิ แจบอมพักก่อน”
“ไม่อีกไม่กี่นาทีจะเลยวันเกิดกูแล้ว
กูอยากเริ่มต้นวันใหม่ไปพร้อมกับสิ่งที่กูรัก”
คนหื่น...โคตรเอาแต่ใจเลย
แต่จินยองก็ยอม ถือว่าเป็นวันพิเศษที่หนึ่งปีจะยอมให้มากๆแบบนี้ซักหน
“อืม..แจบอมตรงนั้น”
“แม่ง...กูอยากให้ทุกวันเป็นวันเกิดกูชิบหาย
ซี้ด...”
ดูพูดเข้าสิ... แต่ก็เอาเถอะเพราะปัจจุบันนี้ก็มีแค่เรื่องบนเตียงเท่านั้นแหละที่แจบอมชนะ
ยอมให้เขาหน่อยก็แล้วกัน
เพราะรักหรอกนะถึงยอมให้ขนาดนี้
______________________
เลือดหมดตัวววว
ตอบลบ