ฉาก NC chap 22 NEAR #BNIOR

            

            “ช่วยกูทีจินยอง”

            “.......”

            “แบ่งไข้จากกูไปหน่อย”

            “ทะ...ทำยังไง”

            “เอากันนะ จินยอง”

            จากประโยคข้างต้นจนถึงเหตุการณ์ปัจจุบัน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นไวมาก ไวเสียจนจินยองไม่ทันตั้งตัวว่าตอนนี้ตนเองในสภาพเปลือยเปล่าถึงมานั่งอยู่บนหน้าท้องปูดโปนหกแพ็คของอีกคนได้ แต่จำได้ลางๆตอนนั้นที่ถูกปั่นป่วยเล้าโลมกระพือไฟในอารมณ์นั้น แจบอมผู้เชี่ยวชาญทางด้านการปลดเปลื้องเสื้อผ้า เพียงไม่กี่วินาทีจินยองก็รู้เยียบเย็นไปทั้งกาย เหตุเพราะไม่มีอาภรณ์เหลือติดร่างเลยแม้แต่ชิ้นเดียว

            ความชำนาญช่ำชองของริมฝีปากและมือไม้ที่ไม่ว่าจะบีบจัดส่วนไหนร่างกายของจินยองก็สั่นสะท้าน มือหนาและริมฝีปากยังคงสำรวจหาจุดอ่อนไหวของร่างบางอย่างไม่ลดละ จุดเดิมใบหู จุดรวมประสาทที่ยอดอกสีอ่อนถูกเน้นหนักกว่าส่วนอื่น เหมือนว่าร่างสูงจะใช้จุดอ่อนสองจุดนี้กำจัดอาการขัดขืนของอีกคนได้อย่างดี

            กลับมาสถานการณ์ปัจจุบันร่างบางไร้อาภรณ์ที่นั่งตัวแดงเถือกอยู่บนหน้าท้องแกร่ง โดยมีสายตาหื่นกระหายของคนป่วยที่จ้องมองมาอย่างเปิดเผย จินยองรู้สึกแปลกเล็กน้อยความรู้สึกตื่นเต้นเข้าตีกลางใจเมื่อได้สัมผัสร่างกายของคนป่วยที่อุณหภูมิสูงกว่าปกติ ไม่ว่าจะแตะโดนตรงไหนมันก็ร้อนรุ่มไปหมดจนร่างบนสั่นประหม่าไม่กล้าแม้แต่จะขยับหรือจับต้องสิ่งใด

            “นั่งนิ่งแบบนั้น วันนี้จะเสร็จกันมั้ย” คนโดนทับเริ่มโวยเมื่อไม่เห็นว่าร่างบางบนตัวเขาจะทำอะไร แต่น้ำเสียงก็ไม่ได้จริงจังนัก ออกไปในทางแกล้งท้วงติงมากกว่า

            “เราไม่เคยเริ่ม..ต้อง..ต้องทำยังไง” พูดไปก็เขินไปเมื่อเห็นสายตามีเลศนัยของคุณแฟน จินยองอยากจะตบปากตัวเองจริงๆที่ถามออกไปอย่างนั้น

            ไม่มีคำตอบหลุดออกมาจากอีกคน เพราะแจบอมกำลังจะช่วยให้จินยองปฏิบัติจริง มือหนาทั้งสองข้างจับไปที่สะโพกงอนอย่างเต็มไม้เต็มมือมันน่าหมั่นเขี้ยวเสียจนอดที่จะตีที่เนื้อแน่นจนขึ้นรอยนิ้ว จากนั้นจึงออกแรงผลักดันสะโพกแน่นให้ขึ้นลงถูไถไปตามตัวของร่างสูง

            นั่นทำให้ช่วงล่างบริเวณเครื่องเพศของร่างบาง เสียดสีไปกับกล้ามเนื้อกร้านขึ้นไปจนถึงยอดอกของร่างสูงและถูกดันลงถึงใต้สะดือ ถูกทำอย่างนี้เรื่อยๆซ้ำแล้วซ้ำอีกจนสะโพกงอนเริ่มขยับได้เองโดยที่ไม่ต้องใช้มือหนาคอยพยุง ในยามที่เนื้อนิ่มส่วนขาอ่อนเสียดสีไปกับจุดรวมเส้นประสาทของแจบอมจากนั้นก็ไถลลงมาจวบจนถึงไรขนอ่อนใต้สะดือ มันไม่ง่ายเลยจริงๆที่จะอดทนอดกลั้นกับความรู้สึกกำหนัดที่ได้รับ

            “อืม..มซี้ด..ดด จินยอง อ่า..นั่นแหละ” ไม่สามารถกลั้นเสียงแห่งความพอใจได้เลยจริงๆ

            ร่างบางที่บดเบียดสะโพกเสียดสีไปตามมัดกล้ามก็เช่นกัน แกนกายของร่างเล็กได้รับการเสียดสีอยู่ตลอดเวลาทุกครั้งไม่ว่าจะขึ้นสุดไปถึงยอดอกหรือลงเลื่อนมาโดนไรขนใต้สะดือ ร่างกายไม่เคยทรยศกับความรู้สึกในเรื่องอย่างว่า แกนกายของจินยองค่อยๆขยายและมันพร้อมที่จะปลดปล่อย เพียงแค่ได้สัมผัสเนื้อร้อนของคนป่วย เสียดสีกับเนื้อกร้านที่อุณหภูมิสูงกว่าปกติ

            “ฮา...อา..แจ..บอ..ม มันจะ...อื้อ!!!”

            และสุดท้ายร่างกายของจินยองก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา เปรอะเต็มหน้าอกและมีบางส่วนที่ติดอยู่ตามใบหน้าของอีกคน มือหนาจัดการปาดน้ำรักของอีกคนเล็มชิมเข้าปากอย่างไม่รังเกียจก่อนจะมองไปที่ใบหน้าหวานที่ซบอยู่กับหัวไหล่ข้างซ้ายของตน คนตัวเล็กว่าหอบหายใจติดขัดเผยอริมฝีปากเพื่อรับออกซิเจนให้ได้มากที่สุด และในช่วงจังหวะที่ร่างบางทรงตัวลุกขึ้นนั่งมือหนาใช้นิ้วปาดเอาน้ำรักล้วงรุกล้ำเข้าไปในริมฝีปากบาง ซึ่งอีกคนก็เหมือนจะรู้งานห่อปากดูดเลียทันที

            “เป็นไงบ้าง น้ำของตัวเองหวานดีมั้ยจินยอง”

            “.....” ไม่มีเสียงตอบรับ มีเพียงเสียงจ๊วบจ๊าบที่หลุดออกมาบ้างเป็นบางที

            “น่ารักมาก ทีนี้เลื่อนลงไปตรงนั้นแล้วทำอย่างที่สอนไปเมื่อกี๊ดิ๊”

            เหมือนคำสั่งคือประกาศิต ร่างบางจับเข้าที่ส่วนเอวของร่างสูงเพื่อพยุงตัวเอง แล้วเลื่อนถดตัวมายังจุดเป้าหมาย แกนกายของร่างสูงที่นอนรอสงบนิ่ง? ทันทีที่สะโพกแน่นสัมผัสเข้ากับสิ่งที่ใหญ่โตนั้น เหมือนดั่งมีกระแสไฟฟ้าวิ่งปราดแป๊บทำให้จินยองต้องสะดุ้งยกสะโพกขึ้น แต่ก็โดนมือหนากดลงไปแนบชิดกับตรงนั้นเหมือนเดิม พร้อมกับส่งสายตาสอดประสานเป็นสัญญาณให้ร่างบางเริ่มได้

            จินยองเลยต้องจำใจและเต็มใจเลื่อนสะโพกขึ้นลงตามแนวแกนกายของอีกคน ช้าเนิบก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นอีกนิด ส่วนอิมแจบอมนอกจากจะสุขสมกับสิ่งที่คนข้างบนบำเรอให้แต่มันก็ยังไม่เพียงพอ เขาอยากได้มากกว่านี้ มือหนาจึงโน้มท้ายทอยของอีกคนให้ก้มลงมาหา

            หากว่าจุมพิตอันแสนดูดดื่มพร้อมกับการเสียดสีของช่วงล่างดำเนินไปพร้อมกันคงจะเป็นอะไรที่สุดยอดมากๆ อย่างเช่นตอนนี้ที่เป็นอยู่ จูบแสนลึกล้ำที่ช่วงชิงไล่ต้อนลิ้นเล็กอย่างชำนาญ ทั้งความเร่าร้อน อ่อนโยนระคนปนกันไป ยิ่งทำให้ร่างบางเพิ่งแรงของช่วงล่างให้เร็วขึ้นอีก มือหนาไม่หยุดแค่นั้นยกใบหน้าของจินยองออกหลังจากจูบจนพอใจ กดใบหน้าเลื่อนลงมาที่ลำคอแผงอกแกร่งของตน

            ร่างบางที่แสนรู้งานก็หยอกล้อกับลำคอแข็งแรงผิวกร้านด้วยลิ้นน้อยๆกับปลายจมูกรั้น ซอกไซร้โลมเลียอย่างไม่ประสีประสาแต่ก็สร้างความพึงพอใจให้อีกคนอย่างมาก ลงมาเรื่อยๆจนถึงจุดรวมเส้นประสาทยอดอกที่มีกล้ามเนื้อมัดแข็งแรง ทั้งๆที่เป็นผู้ชายเหมือนกันแท้ๆ แต่ทำไมจินยองถึงได้รู้สึกอิจฉาร่างกายของแจบอมนัก มีทั้งมัดกล้ามไม่ว่าจะแขน หน้าท้องหรือต้นขา หมั่นเขี้ยวจนเผลอกัดเข้าที่จุดนั้นด้วยแรงพอประมาณ มันไม่ได้สร้างความเจ็บให้กับคนโดนกระทำหนำซ้ำยังปลุกอารมณ์ความต้องการขึ้นมาอีกเท่าตัว

            มือหนาเลื่อนไปตามเอวคอด ลงไปยังสะโพกโค้งมนผ่านไปที่ช่องทางรักสีหวานที่ตอนนี้มันเชิญชวนให้เขาเข้าไปค้นหา นิ้วมือค่อยๆถูกสอดเข้าไปสอง เป็นสาม ดึงเข้าออกเบิกทางเพื่อให้อีกคนคุ้นชิน ยกสะโพกของร่างบางขึ้นเล็กน้อย ซึ่งก็ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดีจากคนตัวบาง สะโพกของจินยองยกขึ้นและถูกจ่อด้วยสิ่งที่ใหญ่โตกว่านิ้วมือ มันค่อยๆเข้าไปอย่างช้าๆ โดยมีมือหนาคอยประคองอยู่ไม่ห่าง

            ใบหน้าหวานซูดปากด้วยอารมณ์เสียวซ่าน แหงนหน้าเงยขึ้นหลับตาพริ้ม ความรู้สึกอุ่นร้อนยิ่งกว่าครั้งไหนๆค่อยๆเข้ามาในตัวจินยองอย่างช้าๆ โดยจินยองเป็นคนสวมทับมันเข้าไป ใช้เวลาพอสมควรกว่าสิ่งนั้นจะเข้าไปแต่ยังเข้าไปได้เพียงครึ่งทางเท่านั้น เพราะข้างในมันช่างร้อนอุ่นและรัดแน่นจะแทบขยับไม่ได้ วินาทีนั้นแจบอมตัดสินใจใช้มือของตัวเองกดสะโพกแน่นของจินยองลงสุด พร้อมกับเด้งสะโพกรับมาในจังหวะเดียวกัน

            “อ๊า ..!!!!!!!!!!!!” ร่างบางผวะเกาะที่ต้นแขนแกร่งทันที ความรู้สึกจุกท้องแล่นเข้าปะปนกับความต้องการ แต่สุดท้ายความต้องการทางอารมณ์ก็ชนะทุกอย่าง จินยองเลือกที่จะมองข้ามอาการจุกท้องและกำลังโฟกัสกับสิ่งหน้าตื่นตาตื่นใจที่จะได้สัมผัสต่อจากวินาทีนี้เป็นต้นไป

            คนทั้งคู่เชื่อมต่อกันอย่างสมบูรณ์ โดยมีมือหนาประคองยกสะโพกของคนข้างบนให้เลื่อนออกเกือบสุดและกระแทกลงสุด ทำอยู่อย่างนั้นหลายต่อหลายครั้ง จนสุดท้ายก็ปล่อยมือเพื่อให้สะโพกที่เริ่มเป็นงานจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง ร่างบางทำตามที่อีกคนสาธิตอย่างเคร่งครัด หากเปรียบจินยองเป็นนักเรียนก็คงจะได้เกียรตินิยมเป็นแน่ สะโพกขาวร่อนส่ายตามจังหวะขึ้นลงด้วยแรงทั้งหมดที่มี ตอนนี้จินยองไม่สามารถอธิบายความรู้สึกออกมาเป็นคำพูดได้ มันทั้งรู้สึกดีและรุ่มร้อน ในจังหวะเดียวกันก็รู้สึกอยากจะหยุดแต่สุดท้ายก็เลือกที่จะทำตามความต้องการ ทุกครั้งที่กดสะโพกลงไปสิ่งใหญ่โตนั้นก็สัมผัสเข้ากับจุดกระสันภายในทุกครั้งไป สะโพกแน่นเริ่มเพิ่มจังหวะการกดทับลงมาให้เร็วขึ้น เร็วขึ้นอีก

            “อ่า..จินยอง สุดยอด”

            “แจบอม..เรา..ฮึก อื้อ!!” ทั้งสองคนปลดปล่อยออกมาพร้อมกันด้วยความสุขสม

            แต่มันยังไม่เพียงพอกับความต้องการของอิมแจบอม เขาเคยบอกไปหรือยัง เคยพูดไปหรือยังนะ ว่าในตอนที่เขาป่วยมีไข้ ความต้องการอารมณ์ทางเพศของแจบอมจะยิ่งสูงขึ้นดุจดั่งมีพลังช้างสานอยู่ในตัว เพราะฉะนั้นแค่รอบเดียวมันไม่เพียงพอ และตอนนี้ร่างบางบนตัวเขาก็ทำหน้าที่ได้ดีมากเสียจนอยากจะให้รางวัลเพิ่ม คิดได้แบบนั้นก็พลิกตัวเองขึ้นคร่อมตัวร่างบางเอาไว้ ปลุกปั่นอารมณ์ชักพากันไปตามความต้องการทั้งหมดที่มี.

__________________________________

จบค่ะ..มีคำผิดบ้าง ผิดพลาดประการใดขออภัยค่ะ

อย่าลืมคอมเม้นบอกกันบ้างนะเป็นยังไงบ้างกับตอนนี้ เราจะได้ปรับปรุงแก้ไขเพื่อตอนต่อๆไป J