ใบหน้าดุดันเคลื่อนเข้าหาดวงตาเรียวจดจ่อจ้องมองอยู่กับริมฝีปากอิ่มสีเชอร์รี่ยั่วยวนตรงหน้า
ค่อยๆละเลียดชิมทีละน้อยด้วยปลายลิ้นร้อนชื้น
ค่อยๆแผ่ซ่านความรู้สึกที่มีสอดประสานเข้ากัน
ห้วงแห่งความหวานทำเอาแจบอมลุ่มหลงอยากชิมมันอีกอย่างไม่รู้เบื่อ ใจก็อยากจะเค้นฟัดตะโบมร่างอีกคนให้จมอกไม่ให้ไปหว่านเสน่ห์ให้ใครหลงใหล
อยากขังจินยองไว้ในมุมมืดในห้องขังให้ใครๆมองผ่านไม่สนใจ
รู้สึกไม่พอใจทุกครั้งที่จินยองพูดถึงผู้ชายคนอื่นนอกจากเขา
ไม่พอแม้แต่ตอนที่มีใครเดินเข้ามาเฉียดใกล้ เวลาจินยองยิ้มให้ใครใจมันก็ร้อนไปหมด
ถ้าความรู้สึกนี้เรียกว่าหึง เขาคงเป็นผู้ชายที่ขี้หึงมากๆคนนึงเลยล่ะ
บนรถยนต์ที่แสนคับแคบมีสองร่างกำลังเคล้าคลอจุมพิตดูดดื่มแลกความหวานให้กันและกันอย่างเร่าร้อน
ใบหน้าหวานฉ่ำเยิ้มไปด้วยความต้องการ ราวกับว่ากำลังเว้าวอนเพรียกหาสัมผัสที่มากกว่าการจูบกอด
หากแจบอมไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไป
เขาคงคิดว่าร่างบางตรงหน้ากำลังเชื้อเชิญเขาอยู่
ไม่รู้ว่าตอนไหนที่ร่างทั้งร่างย้ายตัวเองมายังเบาะฝั่งข้างคนขับ
เท้าแขนทั้งสองคร่อมร่างน้อยที่ดูสั่นงกงัน
ก่อนที่มือหนาจะเลื่อนไปปรับเบาะให้เบนนอนสุด ดวงตาเรียวมองใบหน้าอีกคนที่แสนน่าหลงใหลก้มลงจุมพิตที่หน้าผาก
จมูกและริมฝีปากในที่สุด แจบอมค่อยๆอ้อยอิ่งเล็มเลียทีละนิดไม่รู้เบื่อ
แต่ดูเหมือนว่าร่างข้างใต้จะต้องการความรวดเร็วมากกว่า
มือเรียวเอื้อมมือปลดกระดุมเสื้อเชิร์ตสีขาวของอีกคนจนหมด
ลูบไล้ไปตามหน้าอกแกร่ง มัดกล้ามและหน้าท้องเป็นรอนอย่างเบามือ
ก่อนเลื่อนลงจัดการกับเข็มขัดหนังอ้อยอิ่งพอเป็นพิธี
ทำท่าจะรูดกางเกงขายาวตัวใหญ่ลง แต่มือแกร่งจับข้อมือบางเอาไว้เสียก่อน ยกมันขึ้นคล้องคอหนาเอาไว้
ก่อนที่จะโน้มตัวลงไปมองจูบอันดูดดื่มให้กันอีกระลอก
มือหนาเอื้อมปลดกระดุมเสื้อของคนตัวบางอย่างใจเย็น
ดวงตาเรียวจดจ้องไปยังใบหน้ายั่วยวนอย่างไม่รู้เบื่อ ก่อนจะก้มลงจุมพิต
แล้วลากปลายจมูกผ่านลำคอ สูดดมความหอมหวานจากน้ำหอมกลิ่นใหม่
ยิ่งช่วยปลุกเร้าเขาได้ดีจริงๆ
ปลายจมูกและริมฝีปากผลัดกันสูดดมและจุมพิตเนื้อเนียนไปทุกตารางนิ้ว
มือหนาสะกิดไปยังจุดรวมปลายประสาทให้อีกคนที่ครางเสียงต่ำ
เปล่งเสียงครางหวานสูงกว่าเดิม
“ฮื่อ...อ่า..อา
แจบอม”
ริมฝีปากอิ่มขบเม้มกันแน่นเมื่อได้สัมผัสสิ่งเปียกชื้นที่ทำหน้าที่ปลุกอารมณ์ให้สติที่มีอยู่น้อยนิดค่อยกระเจิงโบยบินไป
ความเปียชื้นมาพร้อมความวาบหวามค่อยๆไต่ลงมาจนหยุดที่หน้าท้องแบที่ตอนนี้หายใจเข้าออกถี่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ริมฝีปากของคนด้านบนค่อยๆใช้ฟันปลดกระดุมกางเกงของคนใต้ร่างอย่างชำนาญ
จากนั้นก็กัดเข้าที่ซิบกางเกงก่อนจะรูดลงมาเรื่อยๆจนสุดทาง
มือหนาทั้งสองข้างละจากยอดอกสีหวานมาดึงรูดสิ่งปกปิดออก
กางเกงขายาวรัดพอดีตัวถูกถอดออกไป โดยมีร่างบางให้ความร่วมมือยกสะโพกขึ้นให้หลุดง่ายๆ
เหลือเพียงอันเดอร์แวร์สีขาวสะอาดที่พยายามปกป้องสิ่งภายในเป็นชั้นสุดท้าย
และมันก็ทำหน้าได้ดีจนถึงนาทีสุดท้ายที่ถูกถอดออกจากร่าง
แจบอมยิ้มอย่างพอใจกับภาพตรงหน้า
อาจเป็นเพราะแอลกอฮอล์จึงทำให้ผิดเนื้อเนียนขาวขึ้นสีอมชมพูดระเรื่อน่าฟัน
ฟ่อนเฟ้นจนแจบอมไม่คิดจะรีรอ ก้มลงหยอกล้อกับแกนกายของอีกคน
“อึก...ฮะ
อือ...ฮา...” ความเปียกชื้นอุ่นครอบครองแกนกายไว้ภายใน หยอกล้อกับปลายลิ้นผงกศีรษะขึ้นลงอย่างเอาใจ
จนกระทั่งใกล้นาทีที่จินยองจะได้ปลดปล่อย ให้หัวเริ่มเห็นสีขาวสว่างลางๆ
อีกนิดเดียวเท่านั้น....อีกนิด
กึก! ใบหน้าดุดันหยุดการเคลื่อนไหว ผละออกจากสิ่งตรงหน้ากะทันหัน
เล่นเอาร่างน้อยๆขมวดคิ้วไม่พอใจกร่นด่าอีกคนในใจอย่างไม่หยุดหย่อน
ใบหน้าหวานตั้งคำถามมากมายแต่ก็ไม่กล้าพูดออกไป
“อะไรกัน
เห็นแก่ตัวไปมั้ย ถ้าจะสบายอยู่คนเดียว” แจบอมยิ้มยียวนส่งกลับไป
ทำเอาอีกคนไม่พอใจ ยกมือบางฟาดเข้าที่หน้าอกแกร่งเป็นรอยแดง คงจะแสบน่าดู “เล่นแรงจัง
ชอบแนวนี้หรอ”
แจบอมก้มลงไปจุมพิตที่ริมฝีปากอิ่มที่เผยอชวนเชิญอย่างไม่เกี่ยง
มือหนาหยิกเข้าที่ยอดอกด้วยแรงพอสมควร จนคนใต้ร่างอยากจะร้องประท้วงแต่ก็ทำไม่ได้เพราะริมฝีปากยังจูบดูดดื่มกันอย่างไม่ยอมแพ้
ทำได้เพียงจิกตีไปที่แผ่นหลังแก้แค้นเท่านั้น
ร่างหนากว่าผละออกอย่างน่าเสียดาย
ก่อนที่จะเอื้อมไปหยิบบางอย่างที่เบาะหลัง จัดการฉีกซองแล้วสวมใส่มันทันที
แจบอมรู้สึกว่าเขาตื่นตัวเต็มที่แล้ว ทั้งๆที่อีกคนไม่จำเป็นต้องโลมเลียใดๆให้เขาเลย
แค่เพียงเห็นและได้สัมผัสอีกคน เขาก็ตื่นอย่างไม่เคยเป็นกับใคร
มือหนาค่อยๆสอดแทรกปลายนิ้วเข้าไปยังช่องทางเพื่อไม่ให้อีกคนเจ็บ
เพราะเพียงแค่ปลายนิ้วสอดเข้าไป มือน้อยๆก็บีบต้นแขนเขาเสียจนแดงไปหมด
และสุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหวถอนสิ่งที่เล็กกว่าออก
จากนั้นก็เติมเต็มด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่าทันที
“อื้อ!!! อ้า..!!! แจบอม..เบาหน่อย ฮึกช้า” แจบอมทำตามที่อีกคนขอ
ค่อยๆเริ่มขยับด้วยจังหวะที่เนิบช้าไปก่อน จนกระทั่งผ่านไปจึงเพิ่งแรงให้ถี่ขึ้นๆ
“อืม...จินยอง”
สะโพกหนาขยับผลัดเปลี่ยนช้าเร็ว
ทำเอาอีกคนใจแทบขาด มือหนาเอื้อมไปจับแกนกายของคนตัวเล็กจัดการไปพร้อมกับขยับสะโพกเข้าออก
คนโดนกระทำร้องครวญไม่เก็บเสียง
หากคนผ่านไปมาคงรู้กันหมดว่าคนในรถกำลังทำกิจกรรมใดกันอยู่
เพราะแรงของการกระทำ ส่งผลให้รถทั้งคันโยกตามจังหวะไปหมด
...โชคดีที่ไม่มีคนผ่านมา
“แจบอม....อ๊า!!!”
สุดท้ายก็เป็นจินยองที่ปลดปล่อยความต้องการออกมาก่อน
“อืม...ฮื่อ....”
และก็เป็นแจบอมเสร็จสมตามมาติดๆ มือหนาถอดถุงยางออกก่อนสวมใส่อันใหม่เข้ามาทันที
มือหนาพลิกร่างบางราวกับตุ๊กตาให้หันหลัง ยกสะโพกให้สูงขึ้น
เพียะ!
“ฮึก..”
มือหนาตีสะโพกอวบจนเป็นรอยแดง
เพื่อแก้แค้นที่คนใต้ร่างตีหน้าอกเขาไว้เสียจนเป็นรอย
แต่การแก้แค้นนี้ยังไม่จบแค่นั้นหรอก “พัก..พักก่อนสิ”
“...ของแบบนี้มันขาดตอนได้ที่ไหนกัน”
พูดจบก็สอดใส่สิ่งใหญ่โตเข้ามายังช่องทางที่คุ้นเคย แต่แสนจะคับแน่นอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้จินยองรู้สึกว่ามันเสียวซ่านยิ่งกว่าครั้งแรกเป็นไหนๆ
และเพื่อไม่ให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ แจบอมเริ่มขยับสะโพกของตนอีกครั้ง
ก่อนจะโน้มตัวลงจุมพิตแผ่นหลังเนียน ไม่ลืมทำรอยรักฝากไว้ด้วย
“อะ อะ
อา...มันลึกเกินไปแล้ว”
“กรอด..”แจบอมกัดฟันด้วยอารมณ์และความต้องการที่สูงขึ้น
“อืม....จินยอง”
“อ๊า!!!!!!!!!!!”
ไม่นานทั้งคู่ก็เสร็จสมกันไปอีกรอบ แจบอมยังคงไม่ถอดถอนตัวเองออกจากอีกคน
โน้มตัวลงไปจุมพิตใบหูนิ่มและหอมแก้มอีกคนฟอดใหญ่
จินยองหลับไปแล้วด้วยความอ่อนเพลีย
โชคดีที่เขาเตรียมถุงยางติดมาด้วย
ไม่อย่างนั้นอีกคนอาจจะนอนหลับไม่สบายเพราะน้ำรักเหนียวเหนอะก็เป็นได้
มือหนาจัดการสวมใส่เสื้อผ้าของตนเอง
ก่อนจะใส่ให้อีกคนที่นอนหลับตาพริ้มไม่รู้เรื่องรู้ราวใดๆ...
....
______________________
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น