ฉาก NC chap 22 NEAR #BNIOR

            

            “ช่วยกูทีจินยอง”

            “.......”

            “แบ่งไข้จากกูไปหน่อย”

            “ทะ...ทำยังไง”

            “เอากันนะ จินยอง”

            จากประโยคข้างต้นจนถึงเหตุการณ์ปัจจุบัน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นไวมาก ไวเสียจนจินยองไม่ทันตั้งตัวว่าตอนนี้ตนเองในสภาพเปลือยเปล่าถึงมานั่งอยู่บนหน้าท้องปูดโปนหกแพ็คของอีกคนได้ แต่จำได้ลางๆตอนนั้นที่ถูกปั่นป่วยเล้าโลมกระพือไฟในอารมณ์นั้น แจบอมผู้เชี่ยวชาญทางด้านการปลดเปลื้องเสื้อผ้า เพียงไม่กี่วินาทีจินยองก็รู้เยียบเย็นไปทั้งกาย เหตุเพราะไม่มีอาภรณ์เหลือติดร่างเลยแม้แต่ชิ้นเดียว

            ความชำนาญช่ำชองของริมฝีปากและมือไม้ที่ไม่ว่าจะบีบจัดส่วนไหนร่างกายของจินยองก็สั่นสะท้าน มือหนาและริมฝีปากยังคงสำรวจหาจุดอ่อนไหวของร่างบางอย่างไม่ลดละ จุดเดิมใบหู จุดรวมประสาทที่ยอดอกสีอ่อนถูกเน้นหนักกว่าส่วนอื่น เหมือนว่าร่างสูงจะใช้จุดอ่อนสองจุดนี้กำจัดอาการขัดขืนของอีกคนได้อย่างดี

            กลับมาสถานการณ์ปัจจุบันร่างบางไร้อาภรณ์ที่นั่งตัวแดงเถือกอยู่บนหน้าท้องแกร่ง โดยมีสายตาหื่นกระหายของคนป่วยที่จ้องมองมาอย่างเปิดเผย จินยองรู้สึกแปลกเล็กน้อยความรู้สึกตื่นเต้นเข้าตีกลางใจเมื่อได้สัมผัสร่างกายของคนป่วยที่อุณหภูมิสูงกว่าปกติ ไม่ว่าจะแตะโดนตรงไหนมันก็ร้อนรุ่มไปหมดจนร่างบนสั่นประหม่าไม่กล้าแม้แต่จะขยับหรือจับต้องสิ่งใด

            “นั่งนิ่งแบบนั้น วันนี้จะเสร็จกันมั้ย” คนโดนทับเริ่มโวยเมื่อไม่เห็นว่าร่างบางบนตัวเขาจะทำอะไร แต่น้ำเสียงก็ไม่ได้จริงจังนัก ออกไปในทางแกล้งท้วงติงมากกว่า

            “เราไม่เคยเริ่ม..ต้อง..ต้องทำยังไง” พูดไปก็เขินไปเมื่อเห็นสายตามีเลศนัยของคุณแฟน จินยองอยากจะตบปากตัวเองจริงๆที่ถามออกไปอย่างนั้น

            ไม่มีคำตอบหลุดออกมาจากอีกคน เพราะแจบอมกำลังจะช่วยให้จินยองปฏิบัติจริง มือหนาทั้งสองข้างจับไปที่สะโพกงอนอย่างเต็มไม้เต็มมือมันน่าหมั่นเขี้ยวเสียจนอดที่จะตีที่เนื้อแน่นจนขึ้นรอยนิ้ว จากนั้นจึงออกแรงผลักดันสะโพกแน่นให้ขึ้นลงถูไถไปตามตัวของร่างสูง

            นั่นทำให้ช่วงล่างบริเวณเครื่องเพศของร่างบาง เสียดสีไปกับกล้ามเนื้อกร้านขึ้นไปจนถึงยอดอกของร่างสูงและถูกดันลงถึงใต้สะดือ ถูกทำอย่างนี้เรื่อยๆซ้ำแล้วซ้ำอีกจนสะโพกงอนเริ่มขยับได้เองโดยที่ไม่ต้องใช้มือหนาคอยพยุง ในยามที่เนื้อนิ่มส่วนขาอ่อนเสียดสีไปกับจุดรวมเส้นประสาทของแจบอมจากนั้นก็ไถลลงมาจวบจนถึงไรขนอ่อนใต้สะดือ มันไม่ง่ายเลยจริงๆที่จะอดทนอดกลั้นกับความรู้สึกกำหนัดที่ได้รับ

            “อืม..มซี้ด..ดด จินยอง อ่า..นั่นแหละ” ไม่สามารถกลั้นเสียงแห่งความพอใจได้เลยจริงๆ

            ร่างบางที่บดเบียดสะโพกเสียดสีไปตามมัดกล้ามก็เช่นกัน แกนกายของร่างเล็กได้รับการเสียดสีอยู่ตลอดเวลาทุกครั้งไม่ว่าจะขึ้นสุดไปถึงยอดอกหรือลงเลื่อนมาโดนไรขนใต้สะดือ ร่างกายไม่เคยทรยศกับความรู้สึกในเรื่องอย่างว่า แกนกายของจินยองค่อยๆขยายและมันพร้อมที่จะปลดปล่อย เพียงแค่ได้สัมผัสเนื้อร้อนของคนป่วย เสียดสีกับเนื้อกร้านที่อุณหภูมิสูงกว่าปกติ

            “ฮา...อา..แจ..บอ..ม มันจะ...อื้อ!!!”

            และสุดท้ายร่างกายของจินยองก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา เปรอะเต็มหน้าอกและมีบางส่วนที่ติดอยู่ตามใบหน้าของอีกคน มือหนาจัดการปาดน้ำรักของอีกคนเล็มชิมเข้าปากอย่างไม่รังเกียจก่อนจะมองไปที่ใบหน้าหวานที่ซบอยู่กับหัวไหล่ข้างซ้ายของตน คนตัวเล็กว่าหอบหายใจติดขัดเผยอริมฝีปากเพื่อรับออกซิเจนให้ได้มากที่สุด และในช่วงจังหวะที่ร่างบางทรงตัวลุกขึ้นนั่งมือหนาใช้นิ้วปาดเอาน้ำรักล้วงรุกล้ำเข้าไปในริมฝีปากบาง ซึ่งอีกคนก็เหมือนจะรู้งานห่อปากดูดเลียทันที

            “เป็นไงบ้าง น้ำของตัวเองหวานดีมั้ยจินยอง”

            “.....” ไม่มีเสียงตอบรับ มีเพียงเสียงจ๊วบจ๊าบที่หลุดออกมาบ้างเป็นบางที

            “น่ารักมาก ทีนี้เลื่อนลงไปตรงนั้นแล้วทำอย่างที่สอนไปเมื่อกี๊ดิ๊”

            เหมือนคำสั่งคือประกาศิต ร่างบางจับเข้าที่ส่วนเอวของร่างสูงเพื่อพยุงตัวเอง แล้วเลื่อนถดตัวมายังจุดเป้าหมาย แกนกายของร่างสูงที่นอนรอสงบนิ่ง? ทันทีที่สะโพกแน่นสัมผัสเข้ากับสิ่งที่ใหญ่โตนั้น เหมือนดั่งมีกระแสไฟฟ้าวิ่งปราดแป๊บทำให้จินยองต้องสะดุ้งยกสะโพกขึ้น แต่ก็โดนมือหนากดลงไปแนบชิดกับตรงนั้นเหมือนเดิม พร้อมกับส่งสายตาสอดประสานเป็นสัญญาณให้ร่างบางเริ่มได้

            จินยองเลยต้องจำใจและเต็มใจเลื่อนสะโพกขึ้นลงตามแนวแกนกายของอีกคน ช้าเนิบก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นอีกนิด ส่วนอิมแจบอมนอกจากจะสุขสมกับสิ่งที่คนข้างบนบำเรอให้แต่มันก็ยังไม่เพียงพอ เขาอยากได้มากกว่านี้ มือหนาจึงโน้มท้ายทอยของอีกคนให้ก้มลงมาหา

            หากว่าจุมพิตอันแสนดูดดื่มพร้อมกับการเสียดสีของช่วงล่างดำเนินไปพร้อมกันคงจะเป็นอะไรที่สุดยอดมากๆ อย่างเช่นตอนนี้ที่เป็นอยู่ จูบแสนลึกล้ำที่ช่วงชิงไล่ต้อนลิ้นเล็กอย่างชำนาญ ทั้งความเร่าร้อน อ่อนโยนระคนปนกันไป ยิ่งทำให้ร่างบางเพิ่งแรงของช่วงล่างให้เร็วขึ้นอีก มือหนาไม่หยุดแค่นั้นยกใบหน้าของจินยองออกหลังจากจูบจนพอใจ กดใบหน้าเลื่อนลงมาที่ลำคอแผงอกแกร่งของตน

            ร่างบางที่แสนรู้งานก็หยอกล้อกับลำคอแข็งแรงผิวกร้านด้วยลิ้นน้อยๆกับปลายจมูกรั้น ซอกไซร้โลมเลียอย่างไม่ประสีประสาแต่ก็สร้างความพึงพอใจให้อีกคนอย่างมาก ลงมาเรื่อยๆจนถึงจุดรวมเส้นประสาทยอดอกที่มีกล้ามเนื้อมัดแข็งแรง ทั้งๆที่เป็นผู้ชายเหมือนกันแท้ๆ แต่ทำไมจินยองถึงได้รู้สึกอิจฉาร่างกายของแจบอมนัก มีทั้งมัดกล้ามไม่ว่าจะแขน หน้าท้องหรือต้นขา หมั่นเขี้ยวจนเผลอกัดเข้าที่จุดนั้นด้วยแรงพอประมาณ มันไม่ได้สร้างความเจ็บให้กับคนโดนกระทำหนำซ้ำยังปลุกอารมณ์ความต้องการขึ้นมาอีกเท่าตัว

            มือหนาเลื่อนไปตามเอวคอด ลงไปยังสะโพกโค้งมนผ่านไปที่ช่องทางรักสีหวานที่ตอนนี้มันเชิญชวนให้เขาเข้าไปค้นหา นิ้วมือค่อยๆถูกสอดเข้าไปสอง เป็นสาม ดึงเข้าออกเบิกทางเพื่อให้อีกคนคุ้นชิน ยกสะโพกของร่างบางขึ้นเล็กน้อย ซึ่งก็ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดีจากคนตัวบาง สะโพกของจินยองยกขึ้นและถูกจ่อด้วยสิ่งที่ใหญ่โตกว่านิ้วมือ มันค่อยๆเข้าไปอย่างช้าๆ โดยมีมือหนาคอยประคองอยู่ไม่ห่าง

            ใบหน้าหวานซูดปากด้วยอารมณ์เสียวซ่าน แหงนหน้าเงยขึ้นหลับตาพริ้ม ความรู้สึกอุ่นร้อนยิ่งกว่าครั้งไหนๆค่อยๆเข้ามาในตัวจินยองอย่างช้าๆ โดยจินยองเป็นคนสวมทับมันเข้าไป ใช้เวลาพอสมควรกว่าสิ่งนั้นจะเข้าไปแต่ยังเข้าไปได้เพียงครึ่งทางเท่านั้น เพราะข้างในมันช่างร้อนอุ่นและรัดแน่นจะแทบขยับไม่ได้ วินาทีนั้นแจบอมตัดสินใจใช้มือของตัวเองกดสะโพกแน่นของจินยองลงสุด พร้อมกับเด้งสะโพกรับมาในจังหวะเดียวกัน

            “อ๊า ..!!!!!!!!!!!!” ร่างบางผวะเกาะที่ต้นแขนแกร่งทันที ความรู้สึกจุกท้องแล่นเข้าปะปนกับความต้องการ แต่สุดท้ายความต้องการทางอารมณ์ก็ชนะทุกอย่าง จินยองเลือกที่จะมองข้ามอาการจุกท้องและกำลังโฟกัสกับสิ่งหน้าตื่นตาตื่นใจที่จะได้สัมผัสต่อจากวินาทีนี้เป็นต้นไป

            คนทั้งคู่เชื่อมต่อกันอย่างสมบูรณ์ โดยมีมือหนาประคองยกสะโพกของคนข้างบนให้เลื่อนออกเกือบสุดและกระแทกลงสุด ทำอยู่อย่างนั้นหลายต่อหลายครั้ง จนสุดท้ายก็ปล่อยมือเพื่อให้สะโพกที่เริ่มเป็นงานจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง ร่างบางทำตามที่อีกคนสาธิตอย่างเคร่งครัด หากเปรียบจินยองเป็นนักเรียนก็คงจะได้เกียรตินิยมเป็นแน่ สะโพกขาวร่อนส่ายตามจังหวะขึ้นลงด้วยแรงทั้งหมดที่มี ตอนนี้จินยองไม่สามารถอธิบายความรู้สึกออกมาเป็นคำพูดได้ มันทั้งรู้สึกดีและรุ่มร้อน ในจังหวะเดียวกันก็รู้สึกอยากจะหยุดแต่สุดท้ายก็เลือกที่จะทำตามความต้องการ ทุกครั้งที่กดสะโพกลงไปสิ่งใหญ่โตนั้นก็สัมผัสเข้ากับจุดกระสันภายในทุกครั้งไป สะโพกแน่นเริ่มเพิ่มจังหวะการกดทับลงมาให้เร็วขึ้น เร็วขึ้นอีก

            “อ่า..จินยอง สุดยอด”

            “แจบอม..เรา..ฮึก อื้อ!!” ทั้งสองคนปลดปล่อยออกมาพร้อมกันด้วยความสุขสม

            แต่มันยังไม่เพียงพอกับความต้องการของอิมแจบอม เขาเคยบอกไปหรือยัง เคยพูดไปหรือยังนะ ว่าในตอนที่เขาป่วยมีไข้ ความต้องการอารมณ์ทางเพศของแจบอมจะยิ่งสูงขึ้นดุจดั่งมีพลังช้างสานอยู่ในตัว เพราะฉะนั้นแค่รอบเดียวมันไม่เพียงพอ และตอนนี้ร่างบางบนตัวเขาก็ทำหน้าที่ได้ดีมากเสียจนอยากจะให้รางวัลเพิ่ม คิดได้แบบนั้นก็พลิกตัวเองขึ้นคร่อมตัวร่างบางเอาไว้ ปลุกปั่นอารมณ์ชักพากันไปตามความต้องการทั้งหมดที่มี.

__________________________________

จบค่ะ..มีคำผิดบ้าง ผิดพลาดประการใดขออภัยค่ะ

อย่าลืมคอมเม้นบอกกันบ้างนะเป็นยังไงบ้างกับตอนนี้ เราจะได้ปรับปรุงแก้ไขเพื่อตอนต่อๆไป J

ฉาก NC chap 13 NEAR #BNIOR

            

            

      

          เป็นไปตามแผนที่วางไว้ จินยองของเขาตกหลุมพรางเข้าอย่างจัง ร่างบางประคองมือของอีกคนอย่างทะนุถนอม กลัวว่าเลือดมันจะไหลออกมามากกว่าเดิม แจบอมที่ไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านแต่อย่างใดกับบาดแผลที่ตนเองเป็นคนสร้างขึ้น วินาทีนี้เขายอมทุกอย่างเพื่อที่จะได้อยู่กับจินยองสองต่อสองและได้ปลดปล่อยความต้องการ ช่วยไม่ได้นี่เขาเก็บกดมาสองอาทิตย์เต็มๆเลยนะ

            “ไหนเอามือมาเร็ว” จินยองพูดกับอีกคนหลังจากพาแจบอมเข้ามาในบ้านพักแล้วมานั่งที่โซฟา ก่อนที่มือน้อยๆจะซับเลือดด้วยผ้าขนหนูสะอาด แล้วลงมือทำแผล เมื่อผ่านไปสักครู่จินยองทำแผลให้แจบอมเสร็จจึงเก็บของและเตรียมออกไปช่วยมาร์คกับแจ็คสันเตรียมปาร์ตี้บาบีคิวข้างนอก

            “จะไปไหน”

            “ไปเตรียมของข้างนอกไง”

            “คิดว่ากูยอมเจ็บตัวขนาดนี้ เพียงเพราะแค่อยากให้มึงสนใจงั้นสิ” จะบอกอะไรให้ก็ได้ว่าวันทั้งวันมานี้ที่ร่างบางมัวแต่สนใจไอ้เพื่อนบ้าของเขา มันทำให้แจบอมอดน้อยใจไม่ได้ โคตรๆๆๆๆขัดใจเลยที่ไม่ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสอง มาเที่ยวทั้งทียังเสือกมีมารมาผจญ

            “อะไรกัน...แจบอม”

            “เปล่าเลย เพราะนอกจากกูอยากให้มึงสนใจกูแค่คนเดียวแล้ว กูยังอยากให้มึงเอากับกูตอนนี้ด้วย”

            !!!!!!!

            ร่างสูงของแจบอมเดินไปกดล็อกประตูบานเลื่อนกระจกทุกบานทั้งที่ประตูทางเข้าของบ้านพัก และประตูระเบียง จินยองถอยกรูติดผนักพิงโซฟาเมื่อแจบอมย่างสามขุมเข้ามาหาด้วยสายตาหื่นกระหาย มือน้อยทั้งสองข้างพยายามดันที่อกแกร่งที่เข้ามาประชิดตัวของเขา แต่มันดูเหมือนไม่ค่อยช่วยอะไรนัก เมื่อแจบอมเข้าถึงตัวของจินยองก็ปล้นจูบคนตัวเล็กกว่าอย่างมูมมาม ตะกละตะกาม และค่อนข้างรุนแรงเพื่อปราบพยศของอีกคนที่ดิ้นๆอยู่ในอ้อมแขน แต่ก็เร่าร้อนพอทำให้ได้ยินเสียงครางเบาๆออกจากปากน้อยๆนั้น และเริ่มปฏิบัติการเล้าโลมคนใต้ร่าง

            มือใหญ่รวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างด้วยมือเพียงข้างเดียวแล้วชูมันขึ้นเหนือศีรษะน้อย ก่อนจะใช้มืออีกข้างหนึ่งปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าของจินยองออกอย่างชำนาญ ปากก็ยังดูดดึงเม้มเข้าที่ริมฝีปากสีเชอร์รี่ที่มันยั่วยวนฉาบฉ่ำแวววาวไปด้วยน้ำลายของทั้งคู่ ริมฝีปากบางบวมฉ่ำเพราะความรุนแรงของจูบที่เต็มไปด้วยความต้องการ แจบอมค่อยผละออกจากริมฝีปากบางอย่างอ้อยอิ่งพร้อมกับเสียงหอบหายใจของคนทั้งคู่ที่เหนื่อยหอบพร้อมกับความตื่นเต้น ตื่นเต้นที่จะได้ร่วมรักกันหลังจากที่ไม่ได้ปลดปล่อยด้วยกันมานาน

            “ฮา....แจบอม” ร่างบางเรียกชื่อของอีกคนเมื่อแจบอมไล้ปลายจมูกไปตามซอกคอ ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปที่ใบหู หยอกล้อกับมันอย่างเพลิน ลมหายใจของแจบอมกระทบกับใบหูนิ่มที่เป็นจุดอ่อนอีกที่ของจินยองที่แจบอมเพิ่งจะรู้ นอกจากที่จุดรวมเส้นประสาทที่ยอดอกแล้วก็มีที่ใบหูนิ่มนี่สินะ แจบอมจะจำไว้ (ให้ขึ้นใจ) ริมฝีปากที่ช่ำชองแตะลงบนใบหูของคนตัวบางที่ตอนนี้แดงกล่ำไปด้วยแรงอารมณ์และความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

            “อ๊ะ อา...แจ บ...อม อือ อื..มม” มือใหญ่ที่ปลดเปลื้องสิ่งกีดขวางจนหมดสิ้น หลงเหลือเพียงอันเดอร์แวร์ช่วงล่างที่ยังใจเย็นไม่ดึงมันออก มือข้างที่จับข้อมือบางเอาไว้คลายออกแล้วเลื่อนไปที่ยอดอกทั้งสองข้างของร่างบาง สะกิดมันเบาๆแล้วค่อยเพิ่มน้ำหนักให้แรงมากขึ้น ทำให้ตอนนี้จินยองโดนโจมตีที่จุดอ่อนถึงสองที่ ร่างกายบอบบางเกือบไร้อาภรณ์ไม่สามารถตั้งตรงได้อีกต่อไป แผ่นหลังที่พิงผนักโซฟาค่อยเลื่อนแล้วนอนราบไปกับพื้นโซฟาราวกับตนเองเป็นขี้ผึ้งที่ถูกลนด้วยความร้อนแรงพลันก็ละลายอ่อนระทวยไม่หลงเหลือเรี่ยวแรง และไม่รอช้าริมฝีปากที่เคยคลอเคลียอยู่ใบหูนิ่มเลื่อนลงมาที่จุดรวมเส้นประสาทก่อนจะเม้มหยอกล้อทิ้งลงหนักเบาสลับกันไป สร้างความวาบหวามจวนจะขาดใจให้ผู้ถูกกระทำจนต้องระบายเสียงครางหวานๆที่ไม่เป็นคำพูดออกมาไม่หยุดหย่อน

            “อะ อา...ฮึก อา อ๊ะ”

            “เสียงมึงได้อารมณ์ชิบหาย”

            แจบอมขึ้นไปบนโซฟาเต็มตัวก่อนจะใช้มือคร่อมท้าวแขนลงกับพื้นที่ข้างๆตัวจินยอง จ้องมองใบหน้าที่แดงกล่ำเพราะโดยปลุกเล้าแรงอารมณ์ก่อนจะเลื่อนตัวลงมาที่ช่วงเอวของคนใต้ร่าง มือใหญ่ทั้งสองข้างจับที่ขอบอันเดอร์แวร์แล้วค่อยๆลากมันลงไปที่ขาเรียวทั้งสองข้างอย่างใจเย็น ดวงตาอันดุดันก็ยังคงจ้องมองไปที่ใบหน้าหวานที่ทำหน้าเห่ยเกกับความรู้สึกเย็นวูบวาบเมื่อเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายของตัวเองถูกถอดไป แจบอมจับขาเรียวแยกออกตั้งฉากเพื่อให้ตนได้เห็นความสวยงามอย่างชัดเจน

            จินยองที่นอนมองการกระทำขออีกคนอยู่ เผลอกัดริมฝีปากของตัวเองจนต้องยกมือขึ้นมากัดเอาไว้ ยิ่งเขินอายเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นสายตาของคนข้างบนที่จ้องเครื่องเพศช่วงล่างของเขาไม่วางตา

            “สวย จินยองมึงสวยมาก” ยิ่งคำพูดของอีกคนที่หลุดออกมา มันยิ่งทำให้จินยองเขินอายเข้าไปอีก ร่างน้อยๆขึ้นสีแดงลามไปทั่วทั้งตัว ฟันที่ขบกัดนิ้วมือของตนเองอยู่ก็ยิ่งเพิ่มแรงขึ้นอีก และถ้าหากแจบอมยังมองเขาด้วยสายตาแบบนี้อยู่โดยไม่คิดจะทำอะไรล่ะก็ หัวใจดวงน้อยๆที่มันเต้นแรงและถี่ขึ้นเรื่อยๆนี้คงไม่แคล้วระเบิดออกมานอกตัวเป็นแน่

            มือใหญ่ค่อยลูบไล้ไปที่แกนกายของคนตัวเล็กที่มันเริ่มตื่นเพราะตนเองได้ปลุกอารมณ์มันขึ้นมา ร่างสูงกำมันไว้ก่อนจะขยับมือขึ้นลงๆเนิบช้าไปเรื่อยๆและค่อยๆเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังคงจ้องไปที่ใบหน้าหวานที่ทำหน้าเห่ยเกกัดที่นิ้วมือของตนเองด้วยแรงที่เพิ่มขึ้นเท่าตัวระบายอารมณ์เสียวซ่านที่แจบอมมอบให้

            “เอามือออก แล้วครางดังๆ”

            ทันทีที่คำสั่งหลุดออกจากปากจินยองมือน้อยๆจึงเอื้อมไปจัดที่โซฟาแทน แจบอมใช้โอกาสนี้เพิ่มความเร็วขึ้นอีก จนจินยองต้องปล่อยเสียงน่าอายออกมาอีกครั้ง

            “อ๊ะ อะ ฮือ ฮึก อา แจ..บอม เรา จะ” จินยองรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะขึ้นไปแตะขอบฟ้า เห็นเส้นขอบฟ้าอยู่ลางๆ แต่ฝันก็ได้ดับลงเมื่อแจบอมหยุดการกระทำลงทั้งหมด สายตาที่จ้องมองจินยองเหมือนกับกำลังเก็บกลั้นอารมณ์อย่างมาก

            “จินยอง” เสียงที่แหบพร่านี้บ่งบอกได้อย่างดีว่าแจบอมกลั้นใจแค่ไหนที่จะไม่กระโจนใส่อีกคนด้วยความรุนแรง “รู้มั้ยว่าตอนมึงใช้ปากทำให้กูมันสุดยอดขนาดไหน”

            เขาจะไปรู้ได้ยังไงกันเล่า! ก็เป็นคนทำให้ไม่ได้ถูกทำซะหน่อย ร่างบางที่โดนตัดอารมณ์โมโหอยู่ในใจ

            “กูไม่เคยทำแบบนี้ มึงรู้ใช่มั้ย แต่กูอยากให้มึงได้สัมผัสเหมือนกู”

            “.....”

            “กูไม่อยากเอาเปรียบมึง”

            ว่าจบก็ก้มหน้าลงครอบปากกับแกนกายของคนใต้ร่าง ห่อปากรูดขึ้นลงด้วยจังหวะช่ำชอง ลิ้นร้อนขยับตามจังหวะของริมฝีปากที่ค่อยๆเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ สร้างความเสียวซ่านแปลกใหม่ให้กับจินยองอย่างมาก ร่างบางเปล่งเสียงครางออกมาจนสุดเสียง

            “อ๊า!! อะ อา!! อืม ฮึก แจบอม” ดูเหมือนว่าจังหวะหดเกร็งหน้าท้องของคนตัวบาง จะทำให้แจบอมรู้ว่าอีกคนใกล้ถึงฝั่งฝัน แจบอมรีบเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นจนกระทั่ง

            “แจบอม เราอื้อ!! อา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” แกนกายเล็กปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาฉีดเข้าโพรงปากของอีกคน ที่ดูดกลืนกินมันอย่างเอร็ดอร่อย ราวกับว่ามันคือน้ำหวานอันโอชะ แจบอมยังขยับศีรษะขึ้นลงทำความสะอาดให้อีกคนจนหมดจดแล้วผละออกมา จ้องมองใบหน้าหวานที่ถึงจุดสุดยอดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างน้อยๆหอบตามแรงหายใจที่แรงและถี่ ดวงตากลมฉ่ำไปด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาคลอหน่วยตาด้วยความเสียวสุด

            “ทีนี้ก็ตากูบ้าง” แจบอมจับที่ชายเสื้อของตนเองก่อนจะยกมันถอดออก เข็มขัดกางเกงถูกถอดลงไปกองอยู่ตรงหัวเข่าอย่างรวดเร็ว ทีแรกจะให้อีกคนถอดให้แต่กลัวมันจะช้าไม่ทันใจ แจบอมเข้าประชิดที่สะโพกของคนที่นอนอยู่ ร่างบางใจเต้นระส่ำด้วยความตื่นเต้น ผู้นำเกมจดจ่อที่ปากช่องทางรักก่อนจะใช้นิ้วของตัวเองขยายเพื่อเปิดทาง

            “ฮา...แจ อึก แจบอม” แค่เพียงเสียงเรียกร้องของอีกคน ก็ทำให้แจบอมแทบทนไม่ไหว นิ้วถูกถอนออกก่อนจะแทนที่เข้าไปด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่า ค่อยสอดใส่เข้าไปช้าๆจนสุดท้ายจินยองก็กลืนกินมันจนหมดสิ้น

            “คับชิบหาย จินยอง ซี้ด ด..อืม” อิมแจบอมกัดฟันกรอดด้วยช่องทางที่ฟิตรัดจดเขาแทบจวนจะปลดปล่อยทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ เมื่อเห็นว่าช่องทางเริ่มคุ้นชินกับสิ่งเคยๆแล้วสะโพกคนบนเริ่มขยับด้วยจังหวะเนิบช้า เข้าสุดและออกสุด ก่อนจะกดเน้นลงไปที่จุดกระสันภายใน เรียกเสียงครางจากคนใต้ร่างที่ปลดปล่อยเสียงออกมาแบบลืมอาย แจบอมเริ่มความเร็วและขยับถี่ขึ้น จนคนถูกกระทำร่างสั่นไหวไปตามแรงกระทั้น

            “แจบอม อืม อา..เรา ฮะ อ๊า.....” และแล้วจินยองก็ปลดปล่อยมันออกมาอีกรอบ ร่างทั้งร่างเกร็งกระตุกและนั่นมันทำให้ช่องทางที่ยังสิ่งนั้นอยู่ยิ่งบีบรัดเข้าไปใหญ่

            “กรอด จินยองลุกขึ้น”

            แจบอมจับจินยองลุกขึ้นมาก่อนจะหมุนพลิกให้จินยองอยู่ในท่าที่หันหลังให้ตนทั้งที่ยังเชื่อมติดกันอยู่ ยังไม่พอเขาจับร่างตุ๊กตาลุกขึ้นก่อนจะผลักให้จินยองเดินไปที่ประตูระเบียงที่ด้วยกระจกที่ตอนนี้มีผ้าม่านปิดไว้ ร่างสูงจัดการเขี่ยกางเกงที่กองอยู่ที่หัวเข่าลง ใช้เท้าของตนเองถอดมันออกอย่างไม่ใยดี ทำให้ตอนนี้ทั้งสองกำลังยืนเปลือยเปล่าอยู่ที่ประตูระเบียงโดยที่ยังเชื่อมต่อกันอยู่

            “แจบอมจะทำอะไร” จินยองตกใจที่อีกคนกำลังจะเอื้อมมือไปเปิดผ้าม่านออก

            “กูอยากเอาไปชมวิวไปด้วย”

            “แต่มาร์คกับแจ็คสันอยู่ข้างนอกนั่นนะ”

            “ช่างมัน” มือหนาเอื้อมไปเปิดผ้าม่านได้สำเร็จ จินยองมองไปข้างนอกเห็นวิวทะเลสวยงามแต่มันจะสวยกว่านี้ถ้าเขาไม่ได้ทำในสิ่งอย่างว่ากันอยู่ และเมื่อมองไปทางขวามือก็เห็นแจ็คสันกำลังงกระพือไฟเตาย่างบาร์บีคิวอยู่ ความตื่นเต้นเพิ่มเป็นอีกเท่าตัวเมื่อจินยองกำลังรู้สึกกลัว กลัวว่าแจ็คสันจะหันมาเห็นเข้า หรือไม่ก็มีคนเดินผ่านมาทางนี้แล้วเห็นพวกเขากำลังทำอะไรประเจิดประเจ้อไม่อายฟ้าอายดิน

            และยิ่งจินยองตื่นเต้นมากเท่าไหร่ แรงบีบรัดที่ช่องทางรักก็ยิ่งเพิ่มขึ้น ตอนนี้อยากให้เห็นหน้าตาเห่ยเกของอิมแจบอมมาก สะโพกของคนข้างหลังเริ่มขยับอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่มีคำว่าเนิบช้าอีกต่อไป แจบอมขยับสะโพกกระแทกถี่ขึ้นแถมกดลงไปที่จุดตรงนั้นภายในตัวจินยองเน้นๆทุกครั้งที่มันเข้าไปจนสุด

            แจบอมจวนจะใกล้ถึงสวรรค์เต็มที เขากดร่างอีกคนให้แนบชิดกับกระจก ทำให้ทุกส่วนตั้งแต่แก้มเนียน หน้าอก หน้าท้องแบนราบ เรียกได้ว่าทุกส่วนแนบกับกระจกจนจะหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกัน แจบอมขยับสะโพกถี่และเร็วขึ้น จินยองทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากใช้มือท้าวยันกับกระจกพร้อมกับปล่อยเสียงครางออกมา

            “แจ..บอม อ๊า!!!!!!!!!/จินยอง อืม...อา!!” สุดท้ายทั้งสองคนก็เสร็จสมอารมณ์รักไปพร้อมกัน จินยองรู้สึกได้ถึงความอุ่นร้อนที่ฉีดเข้าช่องทางด้านหลังของตน ความรู้สึกบอกว่ามันเยอะมากจนน้ำสีขาวไหลลงมาตามขาเรียว น้ำรักของจินยองก็ฉีดพ่นไปที่กระจกเป็นรอยไหลลงเช่นกัน

            และไม่ทันไม่หยุดพักหายใจหายคอ แจบอมเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง แต่คราวนี้เริ่มจากการขยับช้าๆเสียก่อน

            “จินยอง มึงขยับมั่งดิ๊” ขยับ? ยังไง? เราทำไม่เป็นนะ

            “เราทำไม่เป็น ฮา..แจบอมอย่าแกล้ง”

            “ก็ทำจะได้เป็น เดี๋ยวสอน” ว่าแล้วมือหนาก็จับเข้าที่สะโพกผลักดันให้มันไปข้างหน้า และยื้อกลับมาให้ แก้มก้นชิดกับหน้าขา แจบอมทำแบบนี้อยู่หลายครั้งจนรู้สึกได้ว่าสะโพกของคนตรงหน้าเริ่มขยับเองบ้างแล้วเขาจึงปล่อยมือ จินยองก็เหมือนคนรู้งาน ร่างบางขยับไปข้างหน้าจนเกือบสุดแล้วถอยกลับมาจนรู้สึกว่าสิ่งนั้นของแจบอมเข้ามาลึกพอสมควร แล้วก็ขยับออกอีกครั้ง ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆพร้อมเพิ่มความเร็วให้เร่งขึ้นอีก

            “ดีมาก จินยองมึงน่ารักมาก” และเหมือนยิ่งได้คำชม จินยองก็ยิ่งพยายามทำให้มันดีขึ้น ร่างบางขยับต่อไปเรื่อยแม้ขาของตนจะสั่นจวนจะทรุดลงกับพื้นก็ตาม จนกระทั่งจินยองทนไม่ไหวขาทั้งสองข้างมันพยุงตัวเองไม่อยู่ และแจบอมก็มัวแต่เพลินจนหลับแหงนคอขึ้นไม่ทันไม่ได้รับร่างของอีกคน ทำให้ร่างของจินยองทรุดลงนั่นพับเพียบกับพื้น สิ่งนั้นที่เชื่อมต่อเขาทั้งคู่หลุดออกอย่างหน้าเสียดาย หัวเข่าที่ทรุดลงไปกระแทกกับพื้นทำให้เกิดรอยแดงตัดกับผิวขาวชมพูระเรื่อ

            แจบอมตามลงไปนั่งคุกเข่า จับตุ๊กตาล้มลุกพิงกับบานกระจกแล้วแยกขาจินยองออกให้ตั้งฉากกับพื้น แจบอมค่อยสอดแกนกายใหญ่โตของตนเองเข้าไปแล้วเริ่มกระแทกกระทั้นอีกครั้ง คราวนี้เหมือนแจบอมจะรีบเร่งรอบให้ปลดปล่อยเร็วๆ เพราะดูจากท้องฟ้าข้างนอกมันเริ่มมืดและพวกเขาก็หายกันมานานมากแล้ว

            “จินยอง อีกนิด อืม..มม อึกนิดเดียว”

            “แจบอม เรา จะ ...อื้อ ไม่ไหว ฮึก”

            และสุดท้ายทั้งสองก็ต่างเสร็จสมกันไป แจบอมถอดถอนสิ่งนั้นออกจากร่างกายของอีกคน ก่อนจะค่อยๆอุ้มจินยองขึ้นแล้วเดินไปยังห้องน้ำเพื่อให้จินยองได้ชำระร่างกาย

            “อาบไหวมั้ย”

            “วะ...ไหว”

            “อืม..อาบเสร็จแล้วเรียกกู กูจะไปทำความสะอาดโซฟาก่อน” พยักหน้าหงึกๆรับคำ

            ฟอด! แจบอมก้มลงหอมแก้มจินยองหนึ่งทีก่อนเดินออกไป

______________________________________

            จบแล้วเอ็นซี อิอิ ที่จริงกะว่าอีกสองตอนจะลง แต่วันนี้วันดีมากๆๆๆๆ เร่งรอบให้จ้า ชอบไม่ชอบยังไงกลับไปคอมเม้นให้เรานิดนึงเนาะ ผิดพลาดประการใดขออภัยนะคะ ขอบคุณค่ะ-3-

           

           

ฉาก NC chap 5 NEAR #BNIOR

                แจบอมจับท้ายทอยของจินยองแล้วมอบจูบที่แสนหวานแต่ก็ผสมความหยาบโลน ฉาบฉวยและดูดดื่มไปด้วย จินยองที่ไม่ทันตั้งตัวกับการรุกล้ำของอีกคน แถมยังเจอกับจูบที่ไม่เหมือนครั้งไหนมาก่อนยิ่งตกใจไปไม่เป็นเข้าไปใหญ่ แจบอมในตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีอารมณ์ความต้องการทางเรื่องอย่างว่าสูงกว่าปกติ

                มันทำให้จินยองตั้งตัวรับไม่ทัน....

                มือใหญ่ลูบไล้ไปทั้งร่างกาย ทั้งที่ริมฝีปากยังทำงานของมัน บดขยี้กับริมฝีปากบางของจินยองเสียจนแดงเห่อ นานพอสมควรก่อนจะผละออกเมื่อเห็นว่าจินยองเริ่มหายใจติดขัด เสื้อยืดชมพูอ่อนสีหวานเมื่อเปียกน้ำก็ไม่ต่างอะไรกับเสื้อขาวบาง มันทะลุปรุโปร่งจนเห็นร่องอกบางและยอดอกสีหวานที่ชูชันขึ้นตามแรงสัมผัส

                แจบอมใช้ปลายนิ้วเขี่ยเบาๆไปมา โดยที่ยังไม่ถอดเสื้อออก บดขยี้มันด้วยปลายนิ้วส่วนสายตาก็จ้องไปที่ใบหน้าหวานที่อ้าปากครางเสียงหลงออกมาอย่างลืมอาย ใบหน้ายั่วยวนนัยน์ตาฉ่ำเยิ้มกับริมฝีปากแดงเม้มเข้าหากัน มันยิ่งปลุกเล้าความดิบเถื่อนในตัวแจบอมออกมาให้เพิ่มขึ้น

                ใบหน้าคนตัวใหญ่กว่าก้มใช้ริมฝีปากหนากัดเข้าที่ยอดอกสลับไปมาทั้งสองข้าง ยิ่งทำมันก็ยิ่งเรียกเสียงหวาน จนคนกระทำอดไม่ได้ที่จะใช้ฟันกัดอย่างแรงไปที่ยอดอกใต้เสื้อเปียกนั้น

                “อ๊า....แจบอม อย่ากัดแรง ฮึก ฮา....อื้อ!!” ยิ่งเสียงครวญครางเพิ่งขึ้นก็ยิ่งทำให้ความต้องการเพิ่มอีก แจบอมจับจินยองหันหลังให้ตน แล้วผลักร่างบางเข้าหาเบาะรถบิ๊กไบค์คันเก่งของตน ภาพใสตอนนี้คือ ร่างของจินยองในชุดเปียกแฉะที่ท้าวแขนไว้กับเบาะรถของแจบอมกำลังหันหลังอวดสะโพกสวยไปทางแจบอมอย่างยั่วยวน

                มือหนาจัดกมาถอดกางเกงรูดมันลงจนตอนนี้เหลือเพียงเนื้อนิ่มที่ส่ายไปมาตามแรงหายใจของคนตรงหน้า แจบอมเอื้อมมือไปจับที่แกนกายของคนตัวเล็กกว่าแล้วจัดการรูดไปมาเพื่อปลุกอารมณ์ขึ้น ส่วนมืออีกข้างก็คว้านควงเข้าไปยังช่องทางรักสีหวานที่รอยเด่นอยู่ตรงหน้า

                “แจบอม....อา....อืม” จินยองที่ตอนนี้ท้าวแขนไปกับเบาะรถได้แต่เชิดหน้าแหงนร้องเรียกชื่อของอีกคน  ริมฝีปากอ้าออกจนน้ำสีใสไหลย้อยออกมา ช่างเป็นภาพที่ยั่วยวนเสียเหลือเกิน

                “รู้สึกยังไงจินยอง อยากมากมั้ย”

                “ฮึก.....ฮ่า....อื้อ” มือหนาค่อยๆเพิ่มแรงรูดข้อมือให้เร็วขึ้น ส่วนอีกมือที่ใช้นิ้วสอดใส่เข้าไปก็เร่งจังหวะเช่นกัน มันทำให้อารมณ์ของจินยองตอนนี้พุ่งพล่านและจวนจะปลดปล่อยเต็มที เมื่อเห็นแบบนั้นแจบอมจึงหยุดการกระทำทั้งหมดแล้วถอยออกมาหนึ่งก้าวเพื่อดูผลงานตัวเอง

                “สวย”

                “แจบอม ...ยะ...หยุดทำไม”

                “ไม่หยุดมึงก็เสร็จก่อน ของแบบนี้มันต้องไปพร้อมกัน” หลังฟังประโยคของแจบอมจบขาเล็กที่สั่นจวนจะตั้งไม่อยู่ก็ทรุดลงคุกเข่าโดยใช้มือทั้งสองข้างจับที่เบาะรถเอาไว้ไม่ให้หงายหลัง

                “หันมานี่ ถอดกางเกงแล้วทำให้กู” คนเอาแต่ใจเผด็จการแม้แต่ตอนทำเรื่องอย่างว่า จับอีกคนหันมา จินยองที่ไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้นยืนทำได้เพียงหมุนตัวคุกเข่าหันมาทางอีกคนก่อนใช้มือน้อยๆจับเข้าที่ต้นขาของแจบอมเป็นที่พักพิง

                “ถอดแล้วทำ”

                จินยองใช้มือบางที่สั่นน้อยๆปลดเข็มขัดและกระดุมกางเกงของแจบอมออก เผยให้เห็นสิ่งที่กำลังขยายภายใต้กางเกงผ้าบางอีกตัวที่มันอยู่เป็นด่านสุดท้าย แจบอมใช้มือของตัวเองกดหน้าของคนที่คุกเข่าให้แนบชิดกับสิ่งนั้นโดยยังมีกางเกงบ็อกเซอร์ผ้าบางกลั้นอยู่ จนทำให้จินยองหายใจไม่ออกจนต้องเอื้อมที่ไม่ค่อยมีแรงเท่าไรนักทุบเบาๆที่ต้นขาแข็งแรง ใบหน้าสวยผละออกเล็กน้อยก่อนจะดึงกางเกงด่านสุดท้ายลงมาทำให้ไอ้สิ่งที่แข็งขืนเต็มที่ดีดตัวตีเข้ากับหน้าสวยอย่างจัง

                ปากแดงๆอ้าออกก่อนจะนำสิ่งนั้นเข้าไป โยกศีรษะเข้าออกตามจังหวะโดยมีมือหนากำที่เส้นผมดำขลับช่วยเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น และเร็วขึ้นอีก จนสุดท้ายมือหนากดศีรษะน้อยแช่เอาไว้พร้อมปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาฉีดเข้าโพรงปากบาง

                “กลืนมันเข้าไป”

                ผ่านไปซักครู่จึงปล่อยมือจากเส้นผม ปล่อยให้อีกคนเป็นอิสระ

                “แค่กๆ” จินยองรีบโกยอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุด และไม่นานแจบอมผู้ไม่เคยปล่อยเวลาให้เสียเปล่าจับจินยองลุกขึ้น ฉีกที่คอเสื้อสีชมพูอ่อนให้กว้างขึ้นเผยยอดอกสีหวานที่ชูชันด้วยความต้องการ แจบอมก้มลงดูดมันอีกครั้งที่จุดรวมเส้นประสาท ก่อนจะทำรอยรักสีกุหลาบไว้เต็มพื้นที่จนพอใจ แล้วจึงจับร่างบางพลิกหันหลัง แผ่นหลังขาวที่มีรอยรักสีจางๆจากการร่วมรักครั้งก่อน มือสากลูบไล้ไปเรื่อยๆก่อนจะประชิดตัวประกบแล้วสอดใส่สิ่งใหญ่โตเข้าไปทางช่องรัก

                “อ๊า.................ฮือ” เสียงหวานครางออกมาด้วยความเสียงซ่าน เมื่อความอุ่นร้อนเข้ามาเติมเต็มเสียจนสุด แจบอมเริ่มขยับสะโพกของตัวเองด้วยจังหวะเนิบๆ แต่เน้นเข้าที่จุดกระสันภายในซึ่งมันทำให้ร่างน้อยๆสั่นกระตุกอยู่ตลอดเวลา  มือหนากดใบหน้าของอีกคนให้แนบไปกับเบาะรถแล้วเพิ่มจังหวะการกระแทกให้เร็วขึ้นแรงขึ้นแต่เน้นหนักไปที่จุดเดิมซ้ำๆ

                “เรียกชื่อกูซิ จินยอง”

                “อื้อ....อืม...แจบอม ฮา....ช้าลงหน่อย”

                และเสียงเรียกของแจบอมก็ดังขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าน้อยๆส่ายไปมาคาดผมหูแมวที่อยู่บนศีรษะก็ส่ายตามไปด้วย มันเสียวซ่านเสียจนต้องใช้ฟันกัดเข้าที่ริมฝีปากล่างของตัวเองเอาไว้แน่น แต่เหมือนว่าอีกคนที่กระแทกกระทั้นแรงทั้งหมดใส่เข้ามาในตัวเขาจะรู้ จึงใช้นิ้วใหญ่สอดเข้ามาในโพรงปากของจินยองเพื่อไม่ให้จินยองกัดมันจนห้อเลือดไปเสียก่อน

                ก็ปากบางสวยจะให้มีรอยแผลได้อย่างไรกัน

                “แจบอม...อ๊า...ตรงนั้นอีก”

                “จินยอง ฮึ่ม....”

                “อา ....................” ผ่านไปนานพอสมควรทั้งสองก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน แต่ส่วนแข็งขันในตัวจินยองก็ไม่มีท่าทีจะอ่อนตัวลงแต่อย่างใด

                ราวกับร่างบางเป็นตุ๊กตา ลำแขนแกร่งประคองร่างน้อยจับพลิกให้หันหน้าเข้าหากันโดยที่ร่างทั้งสองยังเชื่อมต่อกันอยู่ นัยน์ตาฉ่ำเยิ้มนั้นกับหูแมวที่มีโบสายยาวลงมาจนถึงบ่า มันโคตรจะยั่วยวนเลยในเวลานี้

                “จินยอง....ตอนนี้มึงเหมือนแมวเลย” ตอนปกติก็เหมือนอยู่แล้ว แตกต่างกันนิดเดียวคือตอนนี้เป็นแมวขี้ยั่ว มือหนาเอื้อมไปหยิบของบางอย่างที่อยู่ไม่ไกล “เป็นแมวก็ต้องมีปอกคอ”

                “แจบอมจะทำอะไร” จินยองถามขึ้นด้วยจังหวะหัวใจที่เต้นแรง เมื่อเห็นสิ่งนั้นที่อยู่ในมือของอีกคน

                กุญแจมือ.....!!!

                “มันติดตรงที่ว่ากูไม่มีปอกคอ เลยใช้ไอ้นี่ น่าจะแทนกันได้”

                “แจบอมอย่าเล่นอะไรพิเรนสิ”

                “เป็นแมวต้องร้องเหมียวๆสิจินยอง ไม่พูดคำอื่น”

                “แต่ว่า........” ยังไม่ทันได้พูดอะไรก็เจอกับสายตาดุ จนทำให้พูดไม่ออก “เมี้ยว เมี้ยว~~”

                แจบอมยิ้มอย่างพอใจ

                “น่ารักมาก จินยองงี่” พูดไปพร้อมกับหมุนควงสะโพกไปด้วย มือหนาทนไม่ไหวจับเข้าที่คอเสื้อแล้วฉีกเสื้อบางๆนั้นให้ขาดแล้วปลดมันออกให้พ้นทาง

                “ฮึก..อืม..เมี้ยว” สายตาที่ดุดันมีอิทธิพลต่อจินยองมาก กลัวเหลือเกินว่าถ้าขัดใจแจบอม แล้วเขาจะยกเลิกสัญญาของเรา สัญญาที่ผูกติดความสัมพันธ์ลับๆนี้ไว้ อะไรที่มันทำให้แจบอมพอใจจินยองก็พร้อมจะทำทุกอย่าง เพื่อแลกกับกอดของแจบอมที่จะมีให้จินยองคนเดียว

                “ทำตัวน่ารักมานี่กูจะใส่ไอ้นี่ให้นะ” และแล้วกุญแจมือก็ล็อคเข้ากับข้อมือขาวทั้งซ้ายและขวา

                ร่างเปลือยเปล่าที่มีแค่คาดผมหูแมว กับกุญแจมือติดกายหอบหายใจด้วยความตื่นเต้น เพราะไม่รู้ว่าอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าตนต้องเจอกับอะไรบ้าง

                ส่วนแจบอมที่ยืนมองผลงานตัวเองอย่างพอใจ ค่อยถอนแกนกายตัวเองออกจากช่องทาง แล้วพาร่างบางไปยังหน้ารถบิ๊กไบค์ลูกรักของตน ให้จินยองหันหน้าเข้าหาหน้ารถแล้วจับสองแขนค่อมไปที่กระจกรถทั้งสองข้างทำให้แขนของจินยองท้าวอยู่ที่แฮนด์รถทั้งสองข้าง

                จากนั้นก็สอดใส่ตัวเองเข้ามาที่ช่องทางคุ้นเคยแล้ว ค่อยๆขยับตามจังหวะเข้าออกมือหนาบีบเข้าที่สะโพกนิ่มที่ลอยเด่นขึ้นมาล่อตาล่อใจจนเผลอตีเพี้ยะเข้าที่ก้นสวยจนเกิดรอยแดง แล้วจึงเพิ่มจังหวะการเข้าออกให้ถี่ขึ้น ถี่ขึ้นอีก และมันแรงขึ้นจนร่างข้างใต้ไหวไปตามแรงกระทั้น

                “แจบอม เรา....จะ....”

                “อืม....จินยองนายเป็นแมวอยู่นะ”

                “ฮะ....อื้อ! เมี้ยว~~”

                “อ่า....จินยอง “

                และสุดท้ายทั้งสองก็เสร็จสมไปพร้อมกันอีกรอบ แต่แจบอมก็ยังไม่หยุดทำต่อโดยไม่ให้จินยองเว้นวรรคหายใจเลยแม้แต่นาทีเดียว กิจกรรมสร้างความสัมพันธ์ลึกซึ้งของทั้งคู่ยังดำเนินไปเรื่อยๆ ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดจนกระทั้งฟ้าสีครามเปลี่ยนเป็นสีเข้ม มันหลายรอบจนนับไม่ถ้วน จนร่างน้อยๆของจินยองฟุบลงกับอกแกร่งของแจบอมพร้อมกับหลับไป.......

----------------------------------------------------------

เป็นยังไงบ้างไม่รู้ รู้สึกยังไงช่วยกลับไปคอมเม้นให้ทีนะคะ ขอบคุณค่ะ