ฉาก NC chap 13 NEAR #BNIOR

            

            

      

          เป็นไปตามแผนที่วางไว้ จินยองของเขาตกหลุมพรางเข้าอย่างจัง ร่างบางประคองมือของอีกคนอย่างทะนุถนอม กลัวว่าเลือดมันจะไหลออกมามากกว่าเดิม แจบอมที่ไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านแต่อย่างใดกับบาดแผลที่ตนเองเป็นคนสร้างขึ้น วินาทีนี้เขายอมทุกอย่างเพื่อที่จะได้อยู่กับจินยองสองต่อสองและได้ปลดปล่อยความต้องการ ช่วยไม่ได้นี่เขาเก็บกดมาสองอาทิตย์เต็มๆเลยนะ

            “ไหนเอามือมาเร็ว” จินยองพูดกับอีกคนหลังจากพาแจบอมเข้ามาในบ้านพักแล้วมานั่งที่โซฟา ก่อนที่มือน้อยๆจะซับเลือดด้วยผ้าขนหนูสะอาด แล้วลงมือทำแผล เมื่อผ่านไปสักครู่จินยองทำแผลให้แจบอมเสร็จจึงเก็บของและเตรียมออกไปช่วยมาร์คกับแจ็คสันเตรียมปาร์ตี้บาบีคิวข้างนอก

            “จะไปไหน”

            “ไปเตรียมของข้างนอกไง”

            “คิดว่ากูยอมเจ็บตัวขนาดนี้ เพียงเพราะแค่อยากให้มึงสนใจงั้นสิ” จะบอกอะไรให้ก็ได้ว่าวันทั้งวันมานี้ที่ร่างบางมัวแต่สนใจไอ้เพื่อนบ้าของเขา มันทำให้แจบอมอดน้อยใจไม่ได้ โคตรๆๆๆๆขัดใจเลยที่ไม่ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสอง มาเที่ยวทั้งทียังเสือกมีมารมาผจญ

            “อะไรกัน...แจบอม”

            “เปล่าเลย เพราะนอกจากกูอยากให้มึงสนใจกูแค่คนเดียวแล้ว กูยังอยากให้มึงเอากับกูตอนนี้ด้วย”

            !!!!!!!

            ร่างสูงของแจบอมเดินไปกดล็อกประตูบานเลื่อนกระจกทุกบานทั้งที่ประตูทางเข้าของบ้านพัก และประตูระเบียง จินยองถอยกรูติดผนักพิงโซฟาเมื่อแจบอมย่างสามขุมเข้ามาหาด้วยสายตาหื่นกระหาย มือน้อยทั้งสองข้างพยายามดันที่อกแกร่งที่เข้ามาประชิดตัวของเขา แต่มันดูเหมือนไม่ค่อยช่วยอะไรนัก เมื่อแจบอมเข้าถึงตัวของจินยองก็ปล้นจูบคนตัวเล็กกว่าอย่างมูมมาม ตะกละตะกาม และค่อนข้างรุนแรงเพื่อปราบพยศของอีกคนที่ดิ้นๆอยู่ในอ้อมแขน แต่ก็เร่าร้อนพอทำให้ได้ยินเสียงครางเบาๆออกจากปากน้อยๆนั้น และเริ่มปฏิบัติการเล้าโลมคนใต้ร่าง

            มือใหญ่รวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างด้วยมือเพียงข้างเดียวแล้วชูมันขึ้นเหนือศีรษะน้อย ก่อนจะใช้มืออีกข้างหนึ่งปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าของจินยองออกอย่างชำนาญ ปากก็ยังดูดดึงเม้มเข้าที่ริมฝีปากสีเชอร์รี่ที่มันยั่วยวนฉาบฉ่ำแวววาวไปด้วยน้ำลายของทั้งคู่ ริมฝีปากบางบวมฉ่ำเพราะความรุนแรงของจูบที่เต็มไปด้วยความต้องการ แจบอมค่อยผละออกจากริมฝีปากบางอย่างอ้อยอิ่งพร้อมกับเสียงหอบหายใจของคนทั้งคู่ที่เหนื่อยหอบพร้อมกับความตื่นเต้น ตื่นเต้นที่จะได้ร่วมรักกันหลังจากที่ไม่ได้ปลดปล่อยด้วยกันมานาน

            “ฮา....แจบอม” ร่างบางเรียกชื่อของอีกคนเมื่อแจบอมไล้ปลายจมูกไปตามซอกคอ ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปที่ใบหู หยอกล้อกับมันอย่างเพลิน ลมหายใจของแจบอมกระทบกับใบหูนิ่มที่เป็นจุดอ่อนอีกที่ของจินยองที่แจบอมเพิ่งจะรู้ นอกจากที่จุดรวมเส้นประสาทที่ยอดอกแล้วก็มีที่ใบหูนิ่มนี่สินะ แจบอมจะจำไว้ (ให้ขึ้นใจ) ริมฝีปากที่ช่ำชองแตะลงบนใบหูของคนตัวบางที่ตอนนี้แดงกล่ำไปด้วยแรงอารมณ์และความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

            “อ๊ะ อา...แจ บ...อม อือ อื..มม” มือใหญ่ที่ปลดเปลื้องสิ่งกีดขวางจนหมดสิ้น หลงเหลือเพียงอันเดอร์แวร์ช่วงล่างที่ยังใจเย็นไม่ดึงมันออก มือข้างที่จับข้อมือบางเอาไว้คลายออกแล้วเลื่อนไปที่ยอดอกทั้งสองข้างของร่างบาง สะกิดมันเบาๆแล้วค่อยเพิ่มน้ำหนักให้แรงมากขึ้น ทำให้ตอนนี้จินยองโดนโจมตีที่จุดอ่อนถึงสองที่ ร่างกายบอบบางเกือบไร้อาภรณ์ไม่สามารถตั้งตรงได้อีกต่อไป แผ่นหลังที่พิงผนักโซฟาค่อยเลื่อนแล้วนอนราบไปกับพื้นโซฟาราวกับตนเองเป็นขี้ผึ้งที่ถูกลนด้วยความร้อนแรงพลันก็ละลายอ่อนระทวยไม่หลงเหลือเรี่ยวแรง และไม่รอช้าริมฝีปากที่เคยคลอเคลียอยู่ใบหูนิ่มเลื่อนลงมาที่จุดรวมเส้นประสาทก่อนจะเม้มหยอกล้อทิ้งลงหนักเบาสลับกันไป สร้างความวาบหวามจวนจะขาดใจให้ผู้ถูกกระทำจนต้องระบายเสียงครางหวานๆที่ไม่เป็นคำพูดออกมาไม่หยุดหย่อน

            “อะ อา...ฮึก อา อ๊ะ”

            “เสียงมึงได้อารมณ์ชิบหาย”

            แจบอมขึ้นไปบนโซฟาเต็มตัวก่อนจะใช้มือคร่อมท้าวแขนลงกับพื้นที่ข้างๆตัวจินยอง จ้องมองใบหน้าที่แดงกล่ำเพราะโดยปลุกเล้าแรงอารมณ์ก่อนจะเลื่อนตัวลงมาที่ช่วงเอวของคนใต้ร่าง มือใหญ่ทั้งสองข้างจับที่ขอบอันเดอร์แวร์แล้วค่อยๆลากมันลงไปที่ขาเรียวทั้งสองข้างอย่างใจเย็น ดวงตาอันดุดันก็ยังคงจ้องมองไปที่ใบหน้าหวานที่ทำหน้าเห่ยเกกับความรู้สึกเย็นวูบวาบเมื่อเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายของตัวเองถูกถอดไป แจบอมจับขาเรียวแยกออกตั้งฉากเพื่อให้ตนได้เห็นความสวยงามอย่างชัดเจน

            จินยองที่นอนมองการกระทำขออีกคนอยู่ เผลอกัดริมฝีปากของตัวเองจนต้องยกมือขึ้นมากัดเอาไว้ ยิ่งเขินอายเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นสายตาของคนข้างบนที่จ้องเครื่องเพศช่วงล่างของเขาไม่วางตา

            “สวย จินยองมึงสวยมาก” ยิ่งคำพูดของอีกคนที่หลุดออกมา มันยิ่งทำให้จินยองเขินอายเข้าไปอีก ร่างน้อยๆขึ้นสีแดงลามไปทั่วทั้งตัว ฟันที่ขบกัดนิ้วมือของตนเองอยู่ก็ยิ่งเพิ่มแรงขึ้นอีก และถ้าหากแจบอมยังมองเขาด้วยสายตาแบบนี้อยู่โดยไม่คิดจะทำอะไรล่ะก็ หัวใจดวงน้อยๆที่มันเต้นแรงและถี่ขึ้นเรื่อยๆนี้คงไม่แคล้วระเบิดออกมานอกตัวเป็นแน่

            มือใหญ่ค่อยลูบไล้ไปที่แกนกายของคนตัวเล็กที่มันเริ่มตื่นเพราะตนเองได้ปลุกอารมณ์มันขึ้นมา ร่างสูงกำมันไว้ก่อนจะขยับมือขึ้นลงๆเนิบช้าไปเรื่อยๆและค่อยๆเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังคงจ้องไปที่ใบหน้าหวานที่ทำหน้าเห่ยเกกัดที่นิ้วมือของตนเองด้วยแรงที่เพิ่มขึ้นเท่าตัวระบายอารมณ์เสียวซ่านที่แจบอมมอบให้

            “เอามือออก แล้วครางดังๆ”

            ทันทีที่คำสั่งหลุดออกจากปากจินยองมือน้อยๆจึงเอื้อมไปจัดที่โซฟาแทน แจบอมใช้โอกาสนี้เพิ่มความเร็วขึ้นอีก จนจินยองต้องปล่อยเสียงน่าอายออกมาอีกครั้ง

            “อ๊ะ อะ ฮือ ฮึก อา แจ..บอม เรา จะ” จินยองรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะขึ้นไปแตะขอบฟ้า เห็นเส้นขอบฟ้าอยู่ลางๆ แต่ฝันก็ได้ดับลงเมื่อแจบอมหยุดการกระทำลงทั้งหมด สายตาที่จ้องมองจินยองเหมือนกับกำลังเก็บกลั้นอารมณ์อย่างมาก

            “จินยอง” เสียงที่แหบพร่านี้บ่งบอกได้อย่างดีว่าแจบอมกลั้นใจแค่ไหนที่จะไม่กระโจนใส่อีกคนด้วยความรุนแรง “รู้มั้ยว่าตอนมึงใช้ปากทำให้กูมันสุดยอดขนาดไหน”

            เขาจะไปรู้ได้ยังไงกันเล่า! ก็เป็นคนทำให้ไม่ได้ถูกทำซะหน่อย ร่างบางที่โดนตัดอารมณ์โมโหอยู่ในใจ

            “กูไม่เคยทำแบบนี้ มึงรู้ใช่มั้ย แต่กูอยากให้มึงได้สัมผัสเหมือนกู”

            “.....”

            “กูไม่อยากเอาเปรียบมึง”

            ว่าจบก็ก้มหน้าลงครอบปากกับแกนกายของคนใต้ร่าง ห่อปากรูดขึ้นลงด้วยจังหวะช่ำชอง ลิ้นร้อนขยับตามจังหวะของริมฝีปากที่ค่อยๆเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ สร้างความเสียวซ่านแปลกใหม่ให้กับจินยองอย่างมาก ร่างบางเปล่งเสียงครางออกมาจนสุดเสียง

            “อ๊า!! อะ อา!! อืม ฮึก แจบอม” ดูเหมือนว่าจังหวะหดเกร็งหน้าท้องของคนตัวบาง จะทำให้แจบอมรู้ว่าอีกคนใกล้ถึงฝั่งฝัน แจบอมรีบเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นจนกระทั่ง

            “แจบอม เราอื้อ!! อา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” แกนกายเล็กปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาฉีดเข้าโพรงปากของอีกคน ที่ดูดกลืนกินมันอย่างเอร็ดอร่อย ราวกับว่ามันคือน้ำหวานอันโอชะ แจบอมยังขยับศีรษะขึ้นลงทำความสะอาดให้อีกคนจนหมดจดแล้วผละออกมา จ้องมองใบหน้าหวานที่ถึงจุดสุดยอดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างน้อยๆหอบตามแรงหายใจที่แรงและถี่ ดวงตากลมฉ่ำไปด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาคลอหน่วยตาด้วยความเสียวสุด

            “ทีนี้ก็ตากูบ้าง” แจบอมจับที่ชายเสื้อของตนเองก่อนจะยกมันถอดออก เข็มขัดกางเกงถูกถอดลงไปกองอยู่ตรงหัวเข่าอย่างรวดเร็ว ทีแรกจะให้อีกคนถอดให้แต่กลัวมันจะช้าไม่ทันใจ แจบอมเข้าประชิดที่สะโพกของคนที่นอนอยู่ ร่างบางใจเต้นระส่ำด้วยความตื่นเต้น ผู้นำเกมจดจ่อที่ปากช่องทางรักก่อนจะใช้นิ้วของตัวเองขยายเพื่อเปิดทาง

            “ฮา...แจ อึก แจบอม” แค่เพียงเสียงเรียกร้องของอีกคน ก็ทำให้แจบอมแทบทนไม่ไหว นิ้วถูกถอนออกก่อนจะแทนที่เข้าไปด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่า ค่อยสอดใส่เข้าไปช้าๆจนสุดท้ายจินยองก็กลืนกินมันจนหมดสิ้น

            “คับชิบหาย จินยอง ซี้ด ด..อืม” อิมแจบอมกัดฟันกรอดด้วยช่องทางที่ฟิตรัดจดเขาแทบจวนจะปลดปล่อยทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ เมื่อเห็นว่าช่องทางเริ่มคุ้นชินกับสิ่งเคยๆแล้วสะโพกคนบนเริ่มขยับด้วยจังหวะเนิบช้า เข้าสุดและออกสุด ก่อนจะกดเน้นลงไปที่จุดกระสันภายใน เรียกเสียงครางจากคนใต้ร่างที่ปลดปล่อยเสียงออกมาแบบลืมอาย แจบอมเริ่มความเร็วและขยับถี่ขึ้น จนคนถูกกระทำร่างสั่นไหวไปตามแรงกระทั้น

            “แจบอม อืม อา..เรา ฮะ อ๊า.....” และแล้วจินยองก็ปลดปล่อยมันออกมาอีกรอบ ร่างทั้งร่างเกร็งกระตุกและนั่นมันทำให้ช่องทางที่ยังสิ่งนั้นอยู่ยิ่งบีบรัดเข้าไปใหญ่

            “กรอด จินยองลุกขึ้น”

            แจบอมจับจินยองลุกขึ้นมาก่อนจะหมุนพลิกให้จินยองอยู่ในท่าที่หันหลังให้ตนทั้งที่ยังเชื่อมติดกันอยู่ ยังไม่พอเขาจับร่างตุ๊กตาลุกขึ้นก่อนจะผลักให้จินยองเดินไปที่ประตูระเบียงที่ด้วยกระจกที่ตอนนี้มีผ้าม่านปิดไว้ ร่างสูงจัดการเขี่ยกางเกงที่กองอยู่ที่หัวเข่าลง ใช้เท้าของตนเองถอดมันออกอย่างไม่ใยดี ทำให้ตอนนี้ทั้งสองกำลังยืนเปลือยเปล่าอยู่ที่ประตูระเบียงโดยที่ยังเชื่อมต่อกันอยู่

            “แจบอมจะทำอะไร” จินยองตกใจที่อีกคนกำลังจะเอื้อมมือไปเปิดผ้าม่านออก

            “กูอยากเอาไปชมวิวไปด้วย”

            “แต่มาร์คกับแจ็คสันอยู่ข้างนอกนั่นนะ”

            “ช่างมัน” มือหนาเอื้อมไปเปิดผ้าม่านได้สำเร็จ จินยองมองไปข้างนอกเห็นวิวทะเลสวยงามแต่มันจะสวยกว่านี้ถ้าเขาไม่ได้ทำในสิ่งอย่างว่ากันอยู่ และเมื่อมองไปทางขวามือก็เห็นแจ็คสันกำลังงกระพือไฟเตาย่างบาร์บีคิวอยู่ ความตื่นเต้นเพิ่มเป็นอีกเท่าตัวเมื่อจินยองกำลังรู้สึกกลัว กลัวว่าแจ็คสันจะหันมาเห็นเข้า หรือไม่ก็มีคนเดินผ่านมาทางนี้แล้วเห็นพวกเขากำลังทำอะไรประเจิดประเจ้อไม่อายฟ้าอายดิน

            และยิ่งจินยองตื่นเต้นมากเท่าไหร่ แรงบีบรัดที่ช่องทางรักก็ยิ่งเพิ่มขึ้น ตอนนี้อยากให้เห็นหน้าตาเห่ยเกของอิมแจบอมมาก สะโพกของคนข้างหลังเริ่มขยับอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่มีคำว่าเนิบช้าอีกต่อไป แจบอมขยับสะโพกกระแทกถี่ขึ้นแถมกดลงไปที่จุดตรงนั้นภายในตัวจินยองเน้นๆทุกครั้งที่มันเข้าไปจนสุด

            แจบอมจวนจะใกล้ถึงสวรรค์เต็มที เขากดร่างอีกคนให้แนบชิดกับกระจก ทำให้ทุกส่วนตั้งแต่แก้มเนียน หน้าอก หน้าท้องแบนราบ เรียกได้ว่าทุกส่วนแนบกับกระจกจนจะหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกัน แจบอมขยับสะโพกถี่และเร็วขึ้น จินยองทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากใช้มือท้าวยันกับกระจกพร้อมกับปล่อยเสียงครางออกมา

            “แจ..บอม อ๊า!!!!!!!!!/จินยอง อืม...อา!!” สุดท้ายทั้งสองคนก็เสร็จสมอารมณ์รักไปพร้อมกัน จินยองรู้สึกได้ถึงความอุ่นร้อนที่ฉีดเข้าช่องทางด้านหลังของตน ความรู้สึกบอกว่ามันเยอะมากจนน้ำสีขาวไหลลงมาตามขาเรียว น้ำรักของจินยองก็ฉีดพ่นไปที่กระจกเป็นรอยไหลลงเช่นกัน

            และไม่ทันไม่หยุดพักหายใจหายคอ แจบอมเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง แต่คราวนี้เริ่มจากการขยับช้าๆเสียก่อน

            “จินยอง มึงขยับมั่งดิ๊” ขยับ? ยังไง? เราทำไม่เป็นนะ

            “เราทำไม่เป็น ฮา..แจบอมอย่าแกล้ง”

            “ก็ทำจะได้เป็น เดี๋ยวสอน” ว่าแล้วมือหนาก็จับเข้าที่สะโพกผลักดันให้มันไปข้างหน้า และยื้อกลับมาให้ แก้มก้นชิดกับหน้าขา แจบอมทำแบบนี้อยู่หลายครั้งจนรู้สึกได้ว่าสะโพกของคนตรงหน้าเริ่มขยับเองบ้างแล้วเขาจึงปล่อยมือ จินยองก็เหมือนคนรู้งาน ร่างบางขยับไปข้างหน้าจนเกือบสุดแล้วถอยกลับมาจนรู้สึกว่าสิ่งนั้นของแจบอมเข้ามาลึกพอสมควร แล้วก็ขยับออกอีกครั้ง ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆพร้อมเพิ่มความเร็วให้เร่งขึ้นอีก

            “ดีมาก จินยองมึงน่ารักมาก” และเหมือนยิ่งได้คำชม จินยองก็ยิ่งพยายามทำให้มันดีขึ้น ร่างบางขยับต่อไปเรื่อยแม้ขาของตนจะสั่นจวนจะทรุดลงกับพื้นก็ตาม จนกระทั่งจินยองทนไม่ไหวขาทั้งสองข้างมันพยุงตัวเองไม่อยู่ และแจบอมก็มัวแต่เพลินจนหลับแหงนคอขึ้นไม่ทันไม่ได้รับร่างของอีกคน ทำให้ร่างของจินยองทรุดลงนั่นพับเพียบกับพื้น สิ่งนั้นที่เชื่อมต่อเขาทั้งคู่หลุดออกอย่างหน้าเสียดาย หัวเข่าที่ทรุดลงไปกระแทกกับพื้นทำให้เกิดรอยแดงตัดกับผิวขาวชมพูระเรื่อ

            แจบอมตามลงไปนั่งคุกเข่า จับตุ๊กตาล้มลุกพิงกับบานกระจกแล้วแยกขาจินยองออกให้ตั้งฉากกับพื้น แจบอมค่อยสอดแกนกายใหญ่โตของตนเองเข้าไปแล้วเริ่มกระแทกกระทั้นอีกครั้ง คราวนี้เหมือนแจบอมจะรีบเร่งรอบให้ปลดปล่อยเร็วๆ เพราะดูจากท้องฟ้าข้างนอกมันเริ่มมืดและพวกเขาก็หายกันมานานมากแล้ว

            “จินยอง อีกนิด อืม..มม อึกนิดเดียว”

            “แจบอม เรา จะ ...อื้อ ไม่ไหว ฮึก”

            และสุดท้ายทั้งสองก็ต่างเสร็จสมกันไป แจบอมถอดถอนสิ่งนั้นออกจากร่างกายของอีกคน ก่อนจะค่อยๆอุ้มจินยองขึ้นแล้วเดินไปยังห้องน้ำเพื่อให้จินยองได้ชำระร่างกาย

            “อาบไหวมั้ย”

            “วะ...ไหว”

            “อืม..อาบเสร็จแล้วเรียกกู กูจะไปทำความสะอาดโซฟาก่อน” พยักหน้าหงึกๆรับคำ

            ฟอด! แจบอมก้มลงหอมแก้มจินยองหนึ่งทีก่อนเดินออกไป

______________________________________

            จบแล้วเอ็นซี อิอิ ที่จริงกะว่าอีกสองตอนจะลง แต่วันนี้วันดีมากๆๆๆๆ เร่งรอบให้จ้า ชอบไม่ชอบยังไงกลับไปคอมเม้นให้เรานิดนึงเนาะ ผิดพลาดประการใดขออภัยนะคะ ขอบคุณค่ะ-3-