NC : ตอนพิเศษส่งท้าย ฟิค NEAR

               ร่างสูงในชุดวันเกิดนอนเหยียดกายยาวอยู่บนเตียงขนาดคิงไซต์ ใช้ดวงตาเรียวจ้องมองไปยังอีกร่างหนึ่งที่ยืนอยู่ปลายเตียงกำลังใช้มือบางเกี่ยวกระดุมเสื้อชุดนอนให้หลุดออกทีละเม็ดๆ ไม่นานร่างของทั้งคู่ก็อยู่ในชุดแรกเกิด ร่างบางตัวขาวเนียนโน้มตัวคลานลงกับพื้นเตียงค่อยๆคืบคลานเข้าหาอีกคนที่นอนมองด้วยสายตาที่อยากจะขย้ำเต็มทน แต่ก็ยังคงให้จินยองเป็นคนดำเนินด้วยตัวเอง

                ความอ้อนแอ้นนุ่มนิ่มนอนเหยียดยาวทาบทับบนตัวของแจบอม ทุกส่วนสัดที่เหมือนกันถูกแนบชิดกันไว้ไม่มีแม้แต่ช่องให้อากาศรอดผ่านไปได้ ดวงตากลมฉ่ำจ้องมองใบหน้าของคนใต้ร่างอย่างออดอ้อนก่อนพรมจูบที่คางแล้วเลื่อนไปหยุดตรงริมฝีปาก ลุกล้ำเข้าไปตักตวงด้วยเทคนิคที่ถูกคนตัวโตสอนเอาไว้ แจบอมปล่อยให้จินยองเป็นผู้นำทุกอย่าง ริมฝีปากบางผละออกก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาที่ลำคอพรมจูบเบาๆ จากนั้นจึงเคลื่อนต่ำลงมาจนถึงกลางหน้าอกใช้ลิ้นน่ารักหยอกล้อกับยอดอกของคนตัวโต

                “อืม จินยอง” เสียงต่ำเรียกชื่อจินยองด้วยแรงปรารถนา ทำเอาจินยองได้ใจกลั่นแกล้งสลับไปมาทั้งสองข้างจนพอใจแล้วจึงค่อยๆเลื่อนลงไปอีกหยุดอยู่ในตำแหน่งกลางลำตัวของอีกคน กลืนน้ำลายด้วยความประหม่าจ้องมองสิ่งใหญ่โตตรงหน้าที่มันตื่นตัวรอต้อนรับจินยองอยู่ก่อนแล้ว มือบางใช้สองมือกำรอบมันก่อนจะขยับขึ้นลง แล่บลิ้นแตะตรงส่วนปลายอย่างกล้าๆกลัวๆ ถึงมันจะไม่ใช่ครั้งแรกแต่ผ่านมากี่ปีจินยองก็ยังมียางอายเขินอายกับมันอยู่ตลอด

                ด้านแจบอมที่มองอีกคนอยู่นั้นดันตัวเองขึ้นกดดันอีกคน ใช้มือหนาลูบเบาๆบนเส้นผมสีดำขลับออกแรงกดศีรษะน้อยเข้าหาสิ่งใหญ่โตที่รออยู่ จินยองจึงจำใจ?เข้าครอบครองสิ่งนั้นด้วยริมฝีปากบางแม้มันจะอึดอัดจนหายใจแทบไม่ออก แต่ศีรษะน้อยๆก็โยกขึ้นลงตามจังหวะของอีกคนที่ช่วยสอนให้เป็นงาน

                “อืม... เคยตัว เอาแต่นอนนิ่งๆให้กูทำให้ คงต้องสอนกันบ่อยๆ” พูดพลางเร่งจังหวะการขยับโยกศีรษะอีกคนให้เร็วขึ้นไม่ให้หยุดพักหายใจ “ไม่ตอบแสดงว่าตกลง”

                เผด็จการไม่เปลี่ยน...จินยองคิดในใจ เขาจะพูดได้ยังไงในเมื่อปากมันไม่ว่าง

                “อื้อ!!!” ร่างบางร้องเสียงหลงออกมาด้วยความตกใจเมื่อมีสายน้ำอุ่นๆฉีดเข้าลงลำคอ จินยองจะผละออกแต่อีกคนกลับขืนเอาไว้จนต้องตัดสินใจกลืนมันเข้าไปทุกหยาดหยด “แจบอม!เดี๋ยวเราก็สำลักกันพอดี”

                แล้วดูสิขนาดปลดปล่อยออกมาแล้วแท้ๆ แต่สิ่งนั้นก็ไม่มีท่าทีจะยอมแพ้เลยแม้แต่น้อย ยังชี้หน้าสู้จินยองอยู่ได้ แจบอมคนน่าไม่อายน่าไม่อายไปทั้งตัวเลย แต่ยังไม่ทันที่จะได้ตั้งตัวอีกครั้ง ท่อนแขนแกร่งโอบเกี่ยวเอวบางขึ้นไปเกยบนหน้าขาของตน แจบอมขยับตัวให้หลังพิงกับหัวเตียงเอาไว้อยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน เมื่อจัดท่านั่งเข้าที่แล้วก็สวนสะโพกขึ้นใส่คนข้างบน ทำเอามือน้อยๆโอบคล้องคอคนตรงหน้าแทบไม่ทัน

                “ทำดิ วันเกิดกูนะตามใจกันหน่อย”

                “แจบอมก็เอาแต่ใจตลอดอยู่แล้ว”

                “น่านะ ไว้ถึงวันเกิดมึง จะให้มึงนอนนิ่งๆกูจะทำให้ทุกอย่างเลย” พูดไปมือหนาก็ไม่ได้อยู่นิ่งจับวนอยู่ที่ลูกพีชก้อนโตบีบหยอกล้อกับมันปั่นป่วนอารมณ์ให้คนข้างบนอยู่ไม่สุข จนสะโพกมนยกตัวขึ้นกดลงใส่สิ่งนั้นที่ค่อยๆแทรกเข้าไปในตัวเขาทีละนิดๆจนสุดทาง

                “อืม...แจบอม” มือหนาไม่รอช้าขยับสะโพกกลมให้ขึ้นลงเป็นจังหวะ ก่อนจะดึงสะโพกขึ้นจนเกือบหลุด แล้วกดมันลงมาพร้อมๆกับที่ตนสวนสะโพกขึ้นไปรับ “อ้า!!!!!!!อื้อ!!!” ไม่นานก็ปล่อยมือออกให้คนข้างบนที่เริ่มเป็นงานค่อยๆขยับเองโดยที่ตนเอนหลังชิดหัวเตียงนอนมองอีกคนด้วยอารมณ์มีความสุขระดับสิบเต็มสิบ เสียงหวานที่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากอิ่มมันยิ่งเพิ่มความสุขให้กับคนฟังได้อีกเท่าตัว

                “จินยอง หมุนตัวหันหลังไป” เสียงแหบต่ำออกคำสั่งให้จินยองทำตาม สะโพกมนจึงหยุดขยับเตรียมลุกออก แต่มือหนาจับกดมันไว้เหมือนเดิม พร้อมกับคำสั่งใหม่ “ไม่ หมุนไปทั้งอย่างงี้แหละ”

                จำใจต้องทำตามร่างบางค่อยๆเอี้ยวตัวหมุนหันไปทางด้านหลังทั้งที่ยังมีสิ่งนั้นอยู่ในตัวในจังหวะที่กำลังหมุนตัวคนขี้แกล้งก็คอยสวนสะโพกขึ้นเน้นไปยังจุดกระสันภายใน เรียกเสียงหวานดังระงมออกมาได้ไม่ยาก กว่าจินยองจะหมุนตัวสำเร็จก็แทบเหนื่อยอ่อนหมดแรงแต่ยังไม่ทันได้พักมือหนาก็จับที่สะโพกมนให้ขยับขึ้นลงอีกไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปเลยไปเฉยๆ จนกระทั่งร่างสูงลุกขึ้นคุกเข่าแล้วจัดการเป็นคนรุกบ้าง แจบอมขยับสะโพกของตนส่งจังหวะออกไป ส่วนจินยองหยุดขยับฟุบหน้าลงกับที่นอนปล่อยเสียงครางระงมออกมาไม่ขาด

                แจบอมแนบหน้าท้องกับอกแกร่งทาบทับไปกับแผ่นหลังบางก่อนเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นกว่าเดิม เอื้อมมือไปด้านหน้ากอบกุมแก่นกายน่ารักของอีกคน เร่งจังหวะทั้งสะโพกและมือไปพร้อมกันจนกระทั่ง…

                “อืม...จินยอง”

                “จะ..แจบอม อ้า!!!” ทั้งคู่ปลดปล่อยมันออกมาพร้อมๆกัน ร่างทั้งร่างของจินยองกระตุกสั่นทรุดลงนอนคว่ำราบไปกับที่นอนโดยมีแจบอมที่ทาบทับอยู่ข้างบน พวกเขายังเชื่อมต่อกันอยู่และแจบอมก็เริ่มขยับมันอีกครั้ง “เดี๋ยวสิ แจบอมพักก่อน”

                “ไม่อีกไม่กี่นาทีจะเลยวันเกิดกูแล้ว กูอยากเริ่มต้นวันใหม่ไปพร้อมกับสิ่งที่กูรัก”

                คนหื่น...โคตรเอาแต่ใจเลย แต่จินยองก็ยอม ถือว่าเป็นวันพิเศษที่หนึ่งปีจะยอมให้มากๆแบบนี้ซักหน

                “อืม..แจบอมตรงนั้น”

                “แม่ง...กูอยากให้ทุกวันเป็นวันเกิดกูชิบหาย ซี้ด...”

                ดูพูดเข้าสิ... แต่ก็เอาเถอะเพราะปัจจุบันนี้ก็มีแค่เรื่องบนเตียงเท่านั้นแหละที่แจบอมชนะ ยอมให้เขาหน่อยก็แล้วกัน

                เพราะรักหรอกนะถึงยอมให้ขนาดนี้

______________________